Árbók frjálsíþróttamanna - 01.07.1943, Síða 9

ÓLAFUR SVEINSSON:
Upphaf frjálsra
íþrótta á íslandi.
Með stofnun og starfsemi ungmenna- og æskulýðsfélaga höfuð-
staðarins má segja, að íþróttastarfsemi hafi hafizt. A ég þar við hin
ágætu og öflugu íþróttafélög hæjarins, Glímufél. Ármann, Knatt-
spyrnufél. Rvíkur, Iþróttafél. Rvíkur og Ungm.fél. Rvíkur. Þrjú hin
fyrstnefndu félög voru beinlínis stofnuð í þeim tilgangi að glæða
áhuga og þekkingu manna á íþróttamálum og hið síðasttalda,
sem hafði mörg menningarmál á stefnuskrá sinni, lét líka íþrótta-
málin mikið til sín taka. Tvö fyrstnefndu félögin helguðu sig
frainanaf eingöngu sérgreinum sínum, glímu og knattspyrnu. Hin
félögin, I. R. og U.m.f. R., höfðu elcki eins einskorðaða stefnu-
skrá í íþróttamálunum og létu fleiri greinar til sín taka. Fyrst
framanaf mun I. R. hafa starfað mest sem fimleikafélag, og U.m.f.
R. æfði glímu og fimleika. En síðan hættu þau fleiri greinum við
sig; í. R. frjálsum íþróttum (úti-íþróttum sem þá var kallað)
og U.m.f. R. aðallega sundi. íþróttafélag Reykjavíkur var fyrsta
félag hér í bænum — og líklega hér á landi — sem fékk sér
áhöld — spjót, kringlu, kúlu og stöng — til æfinga í frjálsum
íþróttum (líklega sumarið 1907), en U.m.f. R. ekki fyrr en undir
landsmót U.m.f. I. 1911. Sigurjón Pétursson fékk sér líka snemma
spjót, kringlu og kúlu og æfði ég nokkuð spjótkast með honum fyrir
leikmótið 1911. Fyrstu æfingar sínar í frjálsum íþróttum hélt I. R.
á Landakotstúninu, þar sem nú er nýi Landakotsspítalinn og þar
sá ég oft ýrnsa góðkunna Reykvíkinga, eins og Helga Jónasson,
5