Hinsegin dagar í Reykjavík - 01.08.2023, Síða 21

21
„Hvar er allt hinsegin íþróttafólkið?“
hugsaði ég með mér í bílferðinni á
Unglingalandsmótið árið 2008 í Þor-
láks höfn á meðan Páll Óskar söng Þú
komst við hjartað í mér í útvarpinu.
Á þess um tíma var ég 14 ára gamall
sam kyn hneigður, sís íþróttastrákur í
skáp num sem sár vantaði fyrir myndir og
að heyra jákvæða umræðu um hin segin
íþróttafólk. Þess í stað heyrði ég að
hommar gætu ekki verið í íþróttum og
eina sýnilega hinsegin fólkið sem ég tók
eftir var Páll Óskar og Vala Grand, sem
eru flottar fyrirmyndir en ég átti samt
erfitt með að samsama mig þeim sem
hinsegin íþróttamaður.
Fyrirmyndir gegna því mikilvæga hlut-
verki að ryðja brautina fyrir næstu
kynslóðir með því að svara spurn-
ingunni: hvað gerist þegar ég kem
út úr skápnum? Þegar ég kom út úr
skáp num 17 ára gamall tók við algjör
óvissa um hvaða viðbrögð ég myndi fá
frá mínum æfingafélögum, þjálfurum
og áhorfendum í stúkunni. Viðbrögðin
sem ég fékk voru alls konar en heilt yfir
jákvæð. Margir furðuðu sig á því að ég
hefði verið hræddur við að koma út og
nefndu að þau myndu styðja hinsegin
iðkendur sem kæmu út úr skápnum. En
því miður er það ekki staðan alls staðar
og hinsegin íþróttafólk er ennþá að
verða fyrir fordómum í íþróttum í dag.
Málið er að þó svo að þau viti sjálf innra
með sér að þau styðji hinsegin fólk veit
ég það ekki. Það stendur ekki utan á
þeim, þannig hvernig veit ég hvort þau
gera það?
Ég man rosalega vel eftir því þegar ég
var að keppa í 200 m hlaupi á sama
tíma og Gleðigangan var í gangi og ég
ákvað að keppa í regnboga sokkum
sem ég togaði eins hátt upp og ég
gat. „Hvað ætli hinum kepp endunum
finnist um þetta?“ hugsaði ég með
mér með smá kvíðahnút í maganum á
meðan ég var að stilla start blokkirnar.
Á því augnabliki komu hinir strákarnir
skokkandi til mín, gáfu mér knús og
óskuðu mér til hamingju með daginn
HVAR ER HINSEGIN
ÍÞRÓTTAFÓLKIÐ?
(Pride sem sagt). Þeir sögðu síðan: „En
við ætlum samt að vinna þig,“ blikkuðu
mig og fóru svo aftur að stilla start-
blokkirnar sínar. Sýnilegur stuðningur
sem þessi skiptir ótrúlega miklu máli.
Regnbogatákn (nælur, fánar, límmiðar)
eru einnig einföld leið til að sýna stuðn-
ing og það sem ég hefði óskað að mínir
þjálfarar hefðu sagt er: „Hey, krakkar,
þegar iðkandi í mínum hóp kemur út
úr skápnum mun ég styðja við bakið
á þeim iðkanda, eins og öllum öðrum
iðkendum!“
Í þessu Tímariti Hinsegin daga mun
ég reyna að svara spurningunni sem
14 ára Svenni þráði að vita svarið við:
„Hvar er allt hinsegin íþróttafólkið?“
Stutta svarið er að sjálfsögðu: „Úti um
allt,“ og við munum nota bæði íslenskar
og erlendar fyrirmyndir til að sýna fram
á það! Við tókum örviðtöl við íslenskt
íþróttafólk og síðan verður skoðað
hvaða hinsegin íþróttastjörnur skara
fram úr þessa dagana í Fyrirmynda-
horni Svenna Sampsted.
Sveinn Sampsted