Úrval - 01.10.1945, Blaðsíða 24

Úrval - 01.10.1945, Blaðsíða 24
22 ÚRVAL nótnaheftum er dreift um það allt, en ofan á öllu saman trón- aði taktmælir og fornleg klukka, sem sýndi réttan tíma. Grannur, bláeygur og iölleit- ur drengur kom inn í stofuna. Það var Maxim, sonur tónskálds- ins. Hann er hálfs sjöunda árs og líkist föður sínum mjög. „Hann er einn allra hávær- asti drengur, sem til er,“ sagði Shostakovich, er hann hafði fengið Maxim litla nokkra lit- blýanta. Shostakovich á dóttur, sem heitir Galya, og hann er svo vanur hávaðanum og mas- inu í börnunum, að þegar hann fer á hvíldarheimili tónskálda- sambandsins, tekur hann þau venjulega með sér og vinnur án þess að vita af þeim. Maxim litli talar um verk föður síns með sérstakri barns- legri lítilsvirðingu á eignarrétt- inum. Hann talar um „hljóm- kviðuna okkar eða kvartettinn okkar,“ eftir því hvaða verk berast í tal. Galya systir hans, sem er á níunda ári, getur með réttu talið sér tónverk fyrir börn, sem Shostahovich er nú að semja. Hann semur þau fyrir hana og samkvæmt ósk hennar og byggir á stefum, sem hún stingur upp á. Skylda hennar er að læra að leika hvert verk, og síðan velur hún stefið í það næsta. Shostakovich hefir þeg- ar samið fimrn. Þau eru: mars, vals, morgunganga, vöggulag og rifrildi. Þegar hann hefir lokið við 10 slíkar tónsmíðar, ætlar hann að geía þær út og leika á söngskemmtunum, og hann bætti við, að á þessu ári hefði hann í huga eitt slíkt verk í viðbót, barnahljómkviðu svip- aða og Haydn samdi. Það, sem einkennir Shostako- vich, er samband barnalegra, sorglegra og eirðarlausra eðlis- þátta. Þegar tríóið hans og kvartettinn voru leikin opinber- lega fyrir skömmu, og hann lék sjálfur á píanóið, var hann hyltur af áheyrendum, en hann sýndist lítill, fölur, óstyrkur og hálf óttasleginn. Ég heyrði stúlku, sem sat fyrir aftan mig hvísla, að hann væri eins og lítill spörfugl á húsþaki. Að loknum hljómleikunum þetta kvöld, sagði einn af tónlistar- gagnrýnendum Sovétríkjanna við mig: „í Sostakovich spegl- ast öld okkar. Hann er við- kvæmur, sársaukaþrunginn og stórfenglegur.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.