Úrval - 01.10.1945, Side 101

Úrval - 01.10.1945, Side 101
DAUÐABITIÐ 99 Frakka í Krímstríðinu. I fyrri heimstyrjöld beið her Austur- ríkismanna mánuðum saman á landamærum Serbíu, og þorði ekki að ráðast inn í landið fyrr en útbrotataugaveikin rénaði, en hún lagði að velli 300.000 menn. Seinna fluttist hún til Rússlands og drap þar 3 mil- jónir manna. Látið ykkur ekki detta í hug, að slíkt sem þetta geti ekki komið fyrir nú. Hitler lét flytja fólk af stöðum, þar sem útbrota- taugaveiki geisaði, til annara svæða, þar sem enginn var sýktur áður. Þýzki herinn truflaði eðlilega lifnaðarhætti fólksins og skildi eftir miljónir af köldu og soltnu fólki. Matar- skortur dregur úr viðnámi lík- amans gegn útbrotataugaveik- inni. Eldsneytisskortur veldur því, að fólk hætir að fara í bað, því, að fólk hættir að fara í bað, sem það á og eykurþannigfjölg unarmöguleika lúsanna. Við slík skilyrði getur ein sýkt lús orðið upphaf ægilegra atburða. Á komandi vetri munu Þjóð- verjar þjást af matar og elds- neytisskorti, og útbrotatauga- veikin hefir þegar skotið þar rótum, eins og getið var hér á undan. Útbrotataugaveikinni veldur baktería, sem nefnd er Rickettsia prowazelci eftir tveimur rannsóknarmönnum sem dóu af sýkinni, þeim Howard Tailor Ricketts frá Findlay og Stanislas von Prowazek frá Þýzkalandi. Fatalúsin ber sýkina manna á milli. Þetta hafði menn grun- að í 200 ár, en það sannaðist fyrst snemma á þessari öld. Rússi nokkur sannaði fyrst smitnæmi veikinnar með því að dæla í sig blóði úr veikum manni. Hann sýktist þegar í stað. Næsta skrefið var það, að starfsmaður hjá Pasteur stofn- uninni, Charles Nicolle að nafni, lét lýs smita einn apa af öðrum. Lúsin festir sig við húðina og grefur sér leið inn í æð. Þá spýtir hún vökva í sárið, svo að blóðið storknaði ekki meðan hún nærist. Ef lúsin er sýkt, fær maðurinn, sem verður fyrir bitinu, skammt af útbrota- taugaveikisýklum. Eftir þetta líða 10 dagar án þess að nokkuð gerist. Þá fær sá, sem smitaðist, ákafa hita- veiki. Hitinn getur orðið um 40 stig. Og þó að hitinn verði ekki svo mikill, finnst sjúklingnum hann vera að stikna lifandi.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.