Úrval - 01.10.1945, Page 101

Úrval - 01.10.1945, Page 101
DAUÐABITIÐ 99 Frakka í Krímstríðinu. I fyrri heimstyrjöld beið her Austur- ríkismanna mánuðum saman á landamærum Serbíu, og þorði ekki að ráðast inn í landið fyrr en útbrotataugaveikin rénaði, en hún lagði að velli 300.000 menn. Seinna fluttist hún til Rússlands og drap þar 3 mil- jónir manna. Látið ykkur ekki detta í hug, að slíkt sem þetta geti ekki komið fyrir nú. Hitler lét flytja fólk af stöðum, þar sem útbrota- taugaveiki geisaði, til annara svæða, þar sem enginn var sýktur áður. Þýzki herinn truflaði eðlilega lifnaðarhætti fólksins og skildi eftir miljónir af köldu og soltnu fólki. Matar- skortur dregur úr viðnámi lík- amans gegn útbrotataugaveik- inni. Eldsneytisskortur veldur því, að fólk hætir að fara í bað, því, að fólk hættir að fara í bað, sem það á og eykurþannigfjölg unarmöguleika lúsanna. Við slík skilyrði getur ein sýkt lús orðið upphaf ægilegra atburða. Á komandi vetri munu Þjóð- verjar þjást af matar og elds- neytisskorti, og útbrotatauga- veikin hefir þegar skotið þar rótum, eins og getið var hér á undan. Útbrotataugaveikinni veldur baktería, sem nefnd er Rickettsia prowazelci eftir tveimur rannsóknarmönnum sem dóu af sýkinni, þeim Howard Tailor Ricketts frá Findlay og Stanislas von Prowazek frá Þýzkalandi. Fatalúsin ber sýkina manna á milli. Þetta hafði menn grun- að í 200 ár, en það sannaðist fyrst snemma á þessari öld. Rússi nokkur sannaði fyrst smitnæmi veikinnar með því að dæla í sig blóði úr veikum manni. Hann sýktist þegar í stað. Næsta skrefið var það, að starfsmaður hjá Pasteur stofn- uninni, Charles Nicolle að nafni, lét lýs smita einn apa af öðrum. Lúsin festir sig við húðina og grefur sér leið inn í æð. Þá spýtir hún vökva í sárið, svo að blóðið storknaði ekki meðan hún nærist. Ef lúsin er sýkt, fær maðurinn, sem verður fyrir bitinu, skammt af útbrota- taugaveikisýklum. Eftir þetta líða 10 dagar án þess að nokkuð gerist. Þá fær sá, sem smitaðist, ákafa hita- veiki. Hitinn getur orðið um 40 stig. Og þó að hitinn verði ekki svo mikill, finnst sjúklingnum hann vera að stikna lifandi.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.