Heima er bezt - 02.01.2007, Blaðsíða 45

vakna fyrsta morguninn, sem þér dveljið héma, við ilminn
af rósunum mínum. Hún brosir, og léttum roða bregður fyrir
á andliti hennar. Haukur endurgeldur ekki brosið, hneigir
sig aðeins kurteislega og gengur út í vormorguninn. Agnes
er ein í stofunni, augu hennar fylgja Hauki eftir í gegnum
gluggann. Því gaf hann henni ekki svo mikið sem eitt bros
fyrir rósirnar, sem hún færði honum á meðan hann svaf.
Hingað til hefur hún ekki þurft að gefa neitt til að eignast
bros ungu piltanna, jafnvel miklu fleiri en hún hefur nokk-
uð kært sig um. Nú missti hún rnarks, en Haukur Snær
skal verða örlátari á brosin áður en sumarið er liðið, hún
heitir því.
Ungi læknirinn hefur lokið morgungöngunni og kemur
inn í borðstofuna. Ragnhildur er þar með framreitt morg-
unkaffi og býður honum að setjast til borðs. Hún kallar á
Agnesi. Þau setjast þrjú saman að kaffidrykkju. Ragnhildur
snýr sér að Hauki og segir:
- Sveinn bað mig að bera yður kveðju sína.
- Þakka yður. Fór hann snemma í morgun?
- Hann lagði af stað klukkan 7.
- Fór pabbi á sínum bíl, spyr Agnes.
- Nei. Hann fór með áætlunarbílnum. Sinn bíl afhenti
hann Hauki lækni til umráða í sumar.
Agnes lítur brosandi til Hauks um leið og hún segir:
- Svo maður á þá að snúa sér til yðar í sambandi við
keyrslu á einkabílnum á Sólvangi í sumar?
- Ykkur mæðgunum er velkomið að leita til mín, þegar
þið þurfið á bílnum að halda. Ég mun fúslega aka honum
fyrir ykkur, þegar ástæður mínar leyfa.
- Þakka yður fyrir, Haukur læknir.
Ragnhildur virðir hann fyrir sér. Læknirinn er prúðmann-
legt glæsimenni. Hún ber þau saman í huganum, dóttur
sína og hann. Þau eru bæði ung, falleg og menntuð. Ef til
vill tvinnast örlagaþræðir þeirra saman í sumar, - ekkert er
líklegra. Létt bros líður yfír andlit frúarinnar. Hún stendur
upp frá borðinu. Kaffidrykkjunni er lokið.
Haukur situr á lækningastofunni. Tíminn líður, eng-
inn kemur, sem þarf á hjálp hans að halda. Honum leiðist
aðgerðaleysið, hann þráir að starfa. Fyrsti dagurinn hans í
embættinu er liðinn. Vordýrðin heillar Hauk. I kvöld ætlar
hann að skoða nágrennið; en hér er hann öllu ókunnur.
Hann gengur út að bílnum og nemur þar staðar. A hann að
bjóða Agnesi með sér? Hann hikar við það. Spumingunni
er svarað. Agnes kemur út úr húsinu.
- Ætlið þér út að keyra, Haukur læknir, kallar hún til
hans.
- Mig langar að skoða sveitina.
- Vantar yður ekki ferðafélaga?
- Viljið þér koma með mér?
- Já.
Hún gengur til hans, þau setjast inn í bílinn og Haukur
ekur af stað. Bíllinn rennur hægt eftir veginum. Sveitin
opnast björt og víð móti ferðafólkinu. Vorið á völdin. All-
staðar blasir við líf og þroski. Haukur og Agnes eru kornin
langt fram í sveit. Læknirinn stöðvar bílinn.
- Eigum við ekki að koma út og skoða okkur um hér,
segir hann við Agnesi.
- I kvöld ráðið þér ferðinni.
Þau fara út úr bílnum. Skammt fyrir ofan veginn rís iðgræn
fjallshlíð.
Haukur segir:
- Mig langar til að komast héma upp á hlíðarbrúnina;
þaðan hlýtur að vera víðsýnt yfír sveitina.
- Það hlýtur að vera, ég hef aldrei komið þangað.
- Viljið þér koma með mér?
- Auðvitað kem ég með. Þau ganga létt í spori upp að
hlíðinni. Brattinn eykst, leiðin er hálfnuð upp á brúnina.
Agnes sest niður.
- Ég er orðin þreytt og nenni ekki að fara lengra, segir
hún.
Haukur nenrur staðar við hlið hennar.
- Mig langar að klífa brattann á enda.
- Þá skuluð þér bara halda áfram.
- Og skilja yður hér eftir?
- Já, mér fínnst dásamlegt að njóta kvöldsins héma.
Haukur kann ekki við að slíta félagsskapinn. Seinna í sumar
skal hann komast á leiðarenda. Hann sest hjá Agnesi. Hlíðin
angar, kyrrðin er djúp og draumblíð. Ekkert rýfur þögnina
nema hljómþýður fuglakliður. Ungi læknirinn horfir heill-
aður út í fjarskann. Töfrar vorkvöldsins og unga stúlkan,
sem hjá honum situr, vekja nýja óþekkta strauma í sál hans,
koma blóði hans til að streyma örar. Aldrei fyrr hefur hann
setið einn með stúlku úti í kyrrð og fegurð vorkvöldsins,
aldrei átt nein ástarævintýri. Öll sín skólaár leitaði hann að
fallegri og góðri stúlku, en fann ekki þá réttu. Og enn er
hann að leita. I sumar dreymir hann um að finna drottningu
vona sinna í faðmi þessarar fallegu sveitar. Augu hans leita
Agnesar. Hún er ung og falleg, uppfyllir þær kröfur hans, en
hann krefst meira. Stúlkan hans verður að vera góð, skilja
hugsjónir hans, geta tekið þátt í starfínu, sem hann ætlar að
helga krafta sína. Ef til vill er unga stúlkan við hlið hans sú
rétta. Það verða nánari kynni að leiða í ljós. Agnes fínnur
augu læknisins hvíla á sér, og brosmild, seiðandi augu hennar
mæta þeim. Haukur stendur snögglega á fætur.
- Eigum við ekki að halda af stað heim aftur, segir
hann.
- Þér ráðið ferðinni í kvöld, Haukur læknir. Rödd Agnes-
ar er hvíslandi þýð eins og blærinn. Hún situr kyrr í ang-
andi hlíðinni við fætur hans. Andartak stendur ungi lækn-
irinn sem fjötraður. En töfrar augnabliksins víkja fyrir valdi
skynseminnar.
- Við skulum koma, Agnes, segir hann.
Hún stendur seinlega á fætur. Þau ganga niður að bílnum,
og Haukur ekur hratt heim. A Sólvangi eru allir sofnaðir.
Haukur og Agnes ganga hljóðlega inn í húsið. Borðstofan
stendur opin á móti þeim. Mjólkurkanna og tvö glös bíða
þeirra á borðinu.
Agnes segir brosandi:
- Mamma hefur skilið hér eftir mjólk handa ferðafólkinu.
Gjörið þér svo vel, Haukur læknir.
- Þakka yður fyrir.
Heima er bezt 45