Flug : tímarit um flugmál - 01.08.1949, Qupperneq 48

Ross-Stephens RS-1 svifflugan „Zanoniaeign John Robinson, Kaliforniu. Með þessari flugu setti Robinson
nýtt ameriskt langflugsmet, sem er 290 milur, þegar hann flaug frá Elmira, New York, til Mineral, Virginia.
jafnþunnu lofti og er í 12000 metra hæð. Hann hafði
jafnvel stokkið með fallhlíf úr vél vinar sins til þess
að vera við öllu búinn.
Á gamlársdag var fallegt lenticularis eða möndlu-
ský yfir dalnum. Paul var dreginn á loft og losaði
dráttartaugina kl. 12:26 í 4000 metra hæð vfir sjávar-
máli.
Hann fann þó ekki uppstreymið fyrr en hann hafði
lækkað um 1000 metra. Eftir að hafa farið í gegnum
óróabelti, þar sem var á víxl upp- og niðurstreymi,
hvort um sig allt að 10 m/sek., komst hann í rólegt
uppstreymi. Hann komst upp að brún lenticularis-
skýsins og setti nýtt bandarískt met, 9000 metra yfir
sjávarmál.
Mac Cready hafði verið í Bishop allt jólafríið.
En nú kom John Robinson líka á vettvang með svif-
fluguna sína, Zanonia, sem hann m.a. setti á lang-
flugsmet Bandaríkjanna, 525 km. Mac Cready og
Robinson voru báðir dregnir á loft með BT 13 eða
Vultee Valiant með 450 hestafla hreyfli. Það er sama
tegund og frú Morrow-Tait kom á til Keflavíkur í
sumar í hnattflugi sínu.
Mac Cready komst aðeins upp í 6600 metra og
fannst það vera nóg, enda var orðið skýjað fyrir neð-
an hann. Hann bjóst líka við að met hans myndi
standa óhaggað, af því að „frontur“ hafði farið fram-
hjá, og varð þá uppstreymi minna. Hann fór þó ekki
niður. fyrr en dimmt var orðið og lenti á upplýstum
flugvellinum.
Robinson hafði sleppt í 3000 metra hæð, eftir að
hafa flogið í gegnum ótrúlega órólegt belti undir
bylgju-uppstreyminu. Hann flaug suður á bóginn, þar
sem honum hafði verið bent á að skilyrðin væru
betri. Það stóð líka heima. í rólegu lofti sveif hann
stöðugt hærra og hærra. í þrjá tíma varð hann að
anda að sér þeim súrefnisbirgðum, sem hann hafði
meðferðis. Það var jökulkalt, ísing hlóðst á rúðumar
og hann gat aðeins séð út öðm hvoru, með því að
skrapa göt á ísinn.
Meðan hann flaug upp í tæra loftinu framan við
bylgjuskýið, varð hann þess var, að dalurinn var
alveg orðinn þakinn skýjum. Hann hélt því áfram
suður á bóginn eftir að hafa náð 10200 metra hæð,
í von um að finna glufu í skýjunum. En nú voru
bæði birtan og súrefnið á þrotum. Hvað tekur langan
tíma að komast niður úr 10000 metra hæð í sterkll
uppstreymi?
Maður getur ekki stungið nefinu á svifflugu niður
og lækkað sig í steypiflugi, nema maður hafi því
betri lofthemla, því að hraðinn verður þá mikið meiri
en flugan þolir. Þegar Robinson var í 6000 metra
hæð, sá hann glufu í skýjunum, og setti sviffluguna
46 - FLUG