Heimili og skóli - 01.08.1961, Blaðsíða 46

90
HEIMILI OG SKÓLI
kenndum honum meðal annars að raða
niður í ferðatösikur, kaupa farmiða, kynna
sér áætlanir járnbrautarlesta, geyma hó-
tellykilinn o. fl.
Þegar Jón fór að heiman til að lesa
verkfræði, gerði ég dálítið áhættusama til-
raun. Ég afhenti honum allt það fé, sem
hann þurfti að nota þetta skólaárið. „Þú
færð ekki undir neinum kringumstæðum
meira fé á þessu ári,“ sagði ég við hann
að skilnaði. En ef þú kemst af með minna
fé, er afgangurinn þín eign. Sendu mér
mánaðarlega yfirlit um útgjöld þín.“
Það kom aldrei til þess, að ég þyrfti að
senda Jóni svo mikið sem grænan eyri til
viðbótar, þótt hann nálega allt fyrsta árið
þyrfti að standast afborganir af útvarps-
tæki, sem hann hafði keypt. Þegar hann
lauk námi, hafði hann sparað saman um
það bil 1000 krónur af fé því, sem hann
fékk að heiman. Jón hafði lært að fara með
sína eigin peninga, og það er ekki ómerki-
legur þáttur í menntun hans. Ég þekki
ekki marga, sem lært hafa betur að fara
með fé sitt á námsárunum en hann.
Flestar þær tilraunir, sem við gerðum í
uppeldi Jóns, eru liður í kennslu, sem
börnin annað hvort fá hjá foreldrum sín-
um — eða þá alls ekki. Það er vel líklegt
að aðrar aðferðir henti öðrum börnum
betur. Ég held að aðalatriðið sé það að
gera sér ljóst, að böm þrá þekkingu, og
drekka í sig þekkingu og fræðslu allt frá
því að þau byrja að tala — og svo hitt, að
notfæra sér leikinn út í yztu æsar, hneigð-
ir þeirra og þekkingarþorsta. Ef foreldr-
amir eru ekki hræddir við að sýna barn-
inu, að þeir virða það og skoðanir þess, að
þeir líti á það sem lítinn, en að vissu leyti
sem fullgildan mann, munu þeir hljóta sín
ríkulegu sigurlaun.
H. J. M. þýddi.
Til gamans
Bróðir minn og kona hans, sem áttu tvær
dætur, níu og fimm ára, lögðu leið sína á
foreldrafund, sem haldinn var þá í telpna-
skóla einum. í kennslustofunum lágu frammi
skrifbækur og reikningsbækur telpnanna, en
foreldrarnir gengu um og athuguðu fram-
farir barna sinna. Á meðan foreldrar áður-
nefndra systra athuguðu verk eldri telpunn-
ar, stóð sú fimm ára hjá og leit einnig á verk
„stóru systur". En allt í einu kallaði hún
hátt, svo að heyrðist um alla stofuna:
„Pabbi, pabbi, hérna er það, sem þú varst
að reikna.“
Skiptar skoðanir.
Kvennablað eitt í Sviss hefur birt árangur
af eftirfarandi fyrirspurn:
„Eruð þér ánægðar nú, fimm árum eftir
skilnað yðar við eiginmanninn?"
Af konum þeim, sem svöruðu spurning-
unni, sögðu 41 að þær iðruðust þeirrar á-
kvörðunar, og að þær myndu verða kyrrar hjá
mönnum sínum, ef þær stæðu í sömu sporum
nú.
En 25 sögðust vera glaðar yfir að vera laus-
ar við eiginmanninn og sjö óbetranlegar sálir
höfðu snúið aftur til eiginmanna sinna.
Ertu að verða gamall?
Allir menn taka að hrörna líkamlega á
milli fertugs og fimmtugs, þótt hægt fari. En
andlega séð er til fjöldi karla og kvenna, sem
aldrei eldist, hversu mörg ár, sem þeir eiga
að baki. Ef þeir varðveita áhuga fyrir lífinu
og heiminum umhverfis sig, munu þeir lifa
miklu lengur en hinir, sem hættir eru að búa
yfir forvitni æskuáranna, sem annað hvort
hafa svæft hana eða glatað henni með öllu.
Eg held að ég geti sagt nákvæmlega, hve-
nær maður fer að verða gamall. En það ger-
ist á því andartaki, sem hann kemst að því,
að hugurinn er farinn að leita meira til gam-
alla minninga, leita aftur á bak, en er að
missa áhugann á framtíðinni. Ef hugur ein-
hvers manns er barmafullur af minningum,
en ekki framtíðarvonum, er hann að verða
gamall.