Heimili og skóli - 01.08.1961, Blaðsíða 45

HEIMILI OG SKÓLI
89
mikinn tíma og þolinmæði?“ munu ein-
hverjir spyrja. Ekki svo mikinn tíma, en
talsvert mikla þolinmæði.... Allir for-
eldrar nota miklu meiri tíma til uppeldis
og fræðslu barna sinna og til að svara
spumingum þeirra en þeim er ljóst. Við
reyndum að nota þennan tíma á sérstæðan
og hagnýtan hátt. Ásamt svörum okkar
við spuringum Jóns, hjálpuðum við hon-
um til að koma af stað þroskandi leikjum
og tilraunum, annað hvort einum eða á-
samt félögum sínum. Þessi kennsla auðg-
aði okkur sjálf. Þegar við leituðum svara
við spurningum hans, leiddi það venjulega
til þess, að við hjónin fylltumst engu minni
áhuga en hann sjálfur, og okkur varð það
ljóst, að það borgar sig að vera þolinmóð-
ur. Geti maður tamið barni fastar og góð-
ar venjur, er ekki líklegt að það seinna
leiðist út í heimskupör, vegna þess að það
viti ekki hvemig það á að eyða tímanum.
— Jón var aðeins venjulegur drengur,
sem notaði tíma sinn til að leika sér og
gera að gamni sínu eins og önnur börn.
En í bernsku hans reyndum við að leggja
grundvöll að framtíð hans með því að
glæða hjá honum heilbrigð áhugamál og
leitast við að fá þeim farveg bæði í leik og
námi. Og Jón hafði aldrei hugmynd um,
að leikir þeir, sem hann tók þátt í, annað-
hvort einn, með okkur eða félögum sín-
um, væri einnig nám.
Eitt hið bezta, sem ég tel, að við höfum
gert, var að koma alltaf fram við Jón eins
og jafningja. Þegar við sáum, hve stoltur
hann var er hann var að sýna félögum
sínum hnattlíkanið sitt og smásjána sína,
var okkur ljóst, að barn getur einnig átt
sjálfstraust, tilfinningu, sem við lömum
oft, með því að gefa foömum okkar fánýt
og tilgangslaus leikföng. Við ákváðum, að
við skyldum alltaf gefa honum hluti við
hæfi fullorðinna, þegar við hefðum ráð á.
Þegar hann lét í ljós að sig langaði til að
eiga áhaldakassa, sem ætlaður er smá-
drengjum, gáfum við honum venjulega
samstæðu. Þannig lærði hann að fara
með venjuleg áhöld og þessi fjárfesting
borgaði sig vissulega.
Við gátum sparað svo mikla peninga
saman, að við um næstu jól gátum gefið
honum litla handprentsmiðju, ásamt margs
konar leturtegundum. Og hvílík gleði! Ég
kom síðan með þá tillögu, að hann prent-
aði ýmislegt smávegis fyrir nágrannana.
En peningarnir runnu í bili til mín, en
þegar að því kom að kaupa þurfti ýmislegt
til prentsmiðjunnar, lagði ég fram pening-
ana, og við urðum félagar í fyrirtækinu.
Ég hjálpaði honum svo með prentverkið á
kvöldin og um helgar.
Til þess að opna Jóni ofurlitla sýn inn í
heim fjármála og viðskipta stofnuðum við
hlutafélag. Ég samdi mjög einföld hluta-
bréf, sem Jón prentaði. Svo skiptum við
ágóðanum jafnt, en ég lagði til að hluti af
honum væri lagður til hliðar í bili, og
skyldi honum varið til að kaupa nýjar let-
urtegundir og fleira, sem með þyrfti til
„prentsmiðjunnar“. En ef við þurftum að
kaupa pappír, sagði ég Jóni að við skyld-
um taka peningana, sem til þess þurfti, af
rekstrarfénu. Ég lék hlutverk bankastjór-
ans og lánaði fyrirtækinu nauðsynlegt
rekstrarfé, en heimtaði skuldabréf sem
tryggingu fyrir láninu, ekki til að hræða
Jón frá því að fá lán, heldur til að kenna
honum að bera virðingu fyrir undirskrift
sinni á skuldabréfi.
Þegar við höfðum efni á, fórum við með
Jóni í smáferðalög, meðal annars til að
rifja upp söguna, sem hann hafði lært í
skólanum. f sambandi við þessi ferðalög
veittum við honum ýmsa hagnýta fræðslu,