Læknaneminn - 01.04.1957, Page 30

30
LÆKNANEMINN
komulagi hinna svonefndu auka-
greina.
Formaður taldi, að leggja ætti
aðaláherzlu á breytingu á verk-
legri kennslu, þar sem þar mun
helzt vera úrbóta þörf.
Þetta sameignilega álit er ekki
nema tilraun og unnið í flýti, og
sennilega margt vanhugsað í því.
En þetta er aðeins byrjunin, og
nauðsynlegt, að meira komi á eftir.
Kjósa þarf nefnd stúdenta, sem
vinni betur að þessum málum og
taki til athugunar alla kennslu
deildarinnar.
Síðan bauð formaður prófessor-
unum orðið.
Tók þá til máls próf. Snorri Hall-
grímsson:
í upphafi ræðu sinnar þakkaði
prófessorinn stúdentunum boðið,
kvað sig hafa ánægju af að koma
til viðræðu við stúdenta, þar sem
hann áliti, að fundir sem þessir,
þar sem prófessorar og stúdentar
skiptust á skoðunum, gætu verið
hinir gagnlegustu og miðuðu að
auknum gagnkvæmum skilningi.
„Hlutverk læknadeildar," sagði
prófessorinn, „er að gera stúdent-
ana að eins góðum læknaefnum
og hægt er.“ Þekkingin væri að
vísu nauðsynleg, en stúdentum yrði
að vera ljóst, að til þess að verða
góður læknir, þyrf ti annað og meira
að koma til, þ. e. meðfæddir hæfi-
leikar — og einnig ættu enn í dag
við orð Billroths „Nur ein guter
Mensch, kan ein guter Arzt sein“.
Þessu næst ræddi hann almennt
um Læknadeild Háskóla íslands,
sem í upphafi var sniðin eftir
læknadeild Hafnarháskóla. Hún
væri eðlilega stofnuð af vanefnum
og hefði alltaf verið rekin af van-
efnum — hlyti það óhjákvæmilega
að hafa sett svip sinn á deildina.
Ýmsar breytingar hefðu að vísu
orðið á deildinni, frá því er hún
tók til starfa, — ræddi meðal ann-
ars þegar orðna og væntanlega
kennarafjölgun.
En þrátt fyrir allt hlyti hin
íslenzka læknadeild að hafa skilað
hlutverki sínu, a. m. k. vel sæmi-
lega, því að allir myndu sammála
um, að í dag ætti íslenzka þjóðin
stóran hóp ágætra lækna. Hins
vegar væri augljóst, að með
breyttum aðstæðum, og þá sér-
staklega fjölgun stúdenta, væri
ýmsar breytingar innan deildar-
innar æskilegar.
Allar breytingar væru vanda-
verk og menn yrðu að gera sér
fulla grein fyrir, — hvar pottur-
inn væri brotinn og hverju mætti
breyta, áður en til breytingarfram-
kvæmda kæmi.
Vék hann síðan máli sínu að
ofanskráðum tillögum. Taldi, að
hér myndi rétt af stað farið —
að því leyti að hér væri ekki gerð
tilraun til að kollvarpa hinu reynda
og rótgróna skipulagi, heldur val-
in sú leiðin að stinga upp á ýmsum
lagfæringum innan þess „ramma“,
er þegar væri lagður.
Prófessorinn ræddi síðan ein-
stök atriði tillagnanna, möguleika
og annmarka á framkvæmd þeirra.
M. a. gat hann þess, að væntanlegt
aukið húsrými 1 Landsspítala,
myndi gera framkvæmanlega
gagnrýningu á „journölum" og
stúdentinn þannig hafa aukið gagn
af „journaltökunni".
Hins vegar kvað hann alla verk-
lega kennslu stranda mjög á sjúkl-
ingunum, þar sem flestum sjúkl-
ingum væri af skiljanlegum ástæð-
um illa við að vera „tilraunadýr"
stúdenta. — Framtíðarlausnin
æskilegasta væri því, að stúdentar
fengju raunveruleg tilraunadýr,