Læknaneminn - 01.10.1971, Síða 6

hljómsveit íslands. Sigurður vaim lengi á námsárunum fyrir Raforku-
málaskrifstofuna á sumrin, en einnig nokkuð á fyrstu vetrum læknis-
námsins. Hann var veðurathugunarmaður á Hveravöllum sumarið 1964
og félagi í Jöklarannsóknafélagi Islands.
Sigurður var kvæntur Matthildi Steinsdóttur, stádent og kennara.
Þau giftust í desember 1964 og eignuðust einn son, Stein að nafni,
sem nú er á sjöunda ári. Þau Sigurður og Matthildur kynntust strax
á unglingsárum, og var samband þeirra óvenju innilegt. Þau voru
samstilltir förunautar. Það stafaði frá þeim hlýju og alúð; - og var
gott að sækja þau heim. Mattliildur veitti Sigurði mikinn styrk í
veikindum hans, og síðasta mánuðinn sat hún við sjúkrabeð hans,
hughreysti hann og annaðist. Hún hefur sýnt mikið hugrekki og
stillingu í þessum þungbæru raunum. Missir hennar er mikill og óvænt-
ur, en efnilegur sonur þeirra Sigurðar verður henni styrkur í djúpri
sorg.
Sigurður Sverrisson var dugnaðar- og mannkostamaður. Hann var
meðalmaður á hæð og fremur þéttvaxinn, rauðbirkinn og hafði jafnan
hýrt yfirbragð. Hann var gæddur heilbrigðri skynsemi í ríkum mæli
og var næmur vel. Hann gat tileinkað sér mikið námsefni á skömm-
um tíma, og kom það sér vel, þar sem aðstæður knúðu hann til að
vinna aukalega með námi í læknadeild, einkum framan af.
Sum okkar þekktu Sigurð frá bernsku og unglingsárum. Við, sem
vorum honum samtíða í námsdvöl 1. hluta í Skotlandi sumarið 1967,
nutum þar góðrar söngraddar hans, kímni og Ijúfmennsku. í þessum
ferðum kynnast læknanemar í hverjum árgangi hver öðrum oft fyrst
að einhverju ráði. Síðan kynnumst við betur, er árin líða, sennilega
betur en í öðrum háskóladeildum. Við vinnum saman á námsskeiðum
og í störfum á sjúkradeildum, skiptumst á vöktum og aðstoðum hvert
annað. Þeim, sem með Sigurði Sverrissyni unnu ber saman um, að
hann hafi gengið að vinnu af dugnaði og ósérhlífni. Hann var ýms-
um þeim kostum búinn, sem bezt hæfa í læknisstarfi. Hann hafði
góða dómgreind, var ljúfur í viðmóti og yfirlætislaus, en vandur að
virðingu sinni. Hann hafði góð áhrif á sjúklinga og ávann sér traust
þeirra. Slíkir eiginleikar eru mikilsverðir í umgengni við sjúkt fólk
og verða tæplega lærðir af bókum. Starf það, sem Sigurður hafði á
hendi fyrir Félag læknanema, þ.e. að skipa okkur niður á námskeið og
í störf, er vandasamt og erilsamt, einkum þegar ástatt er í heilbrigð-
isþjónustunni sem nú, að hæfan mannafla skortir víða. Þetta starf
leysti Sigurður af hendi af einstakri lagni og samvizkusemi.
Sigurður var ánægður meö þá braut, sem hann hafði valið sér og
hugði gott til framtíðarstarfsins. En hann lézt áður en langþráðu
takmarki yrði náð, eftir langan og fyrirhafnarsaman námstíma, aðeins
örfáum mánuðum fyrir lokapróf. Fráfall hans er mikið tjón fámennu
íslenzku samfélagi og íslenzkri læknastétt. Það brýnir okkur, sem
eftir stöndum, til að vinna ötullegar en áður að hlutverki okkar sem
verðandi læknar.
Við vottum eiginkonu Sigurðar heitins, syni hans, móður, systur
og öðrum nákomnum dýpstu samúð okkar.
Félagar í læknadeild