Læknaneminn - 01.10.1971, Síða 26

LÆKNANEMINN
21,
vera allmörg ár í flestum tilfellum.
Síðustu árin hefur ný meðferð
verið reynd, sem fólgin er í sér-
stakri ljósbrennslu (photocoagula-
tio) augnbotnanna. Eyðir hún ný-
æðum og súrefnisskertum vef, sem
álitinn er örva nýæðamyndun.
Ljósbrennslunni hefur einkum ver-
ið beitt á staðbundna nýæðamynd-
un, sem ekki er útgengin frá sjón-
taugardoppunni. Þessi meðferð
minnkar einnig útfellingar. Hins-
vegar hefur ekki enn sannazt, að
hún bæti sjónina, og hefur hún
því ekki ótvírætt sannað gildi sitt
(12). Víðtækar rannsóknir fara nú
fram á þessari meðferð, sem vissu-
lega er minni aðgerð en eyðing
heiladingulsins. Ljósbrennslan hef-
ur sína annmarka, þar sem hún
veldur blindublettum (scotomas),
og því er ekki unnt að beita henni
á mjög útbreiddar sjónuskemmdir
né heldur á nýæðar nálægt sjón-
taugardoppunni. 1 þessum tilfell-
um gagnar eyðing heiladingulsins
hinsvegar oft vel.
Lækkun á blóðfitu hefur verið
reynd á þeim grundvelli, að sumir
hafa fundið fylgni með hækkaðri
blóðfitu og sjónuskemmdum í syk-
ursýki og jafnframt að útfelling-
arnar eru að hluta til fita. Sýnt
hefur verið fram á, að fæði, inni-
haldandi kornolíu og Atromid-S,
minnkar fituútfellingarnar, en
bæta ekki sjónskerðingu þá, sem
þessar útfellingar hafa þegar vald-
ið (13, 14, 15). Hvort þessi með-
ferð hindri á hinn bóginn myndun
útfellinga og komi þannig í veg
fyrir sjónskerðingu, hefur ekki enn
verið leitt í ljós (4).
Ýmislegt annað hefur verið
reynt í meðferð sjónuskemmda,
en án verulegs árangurs.
Samantekt: Sjónuskemmdir af
völdum sykursýki eru ein af al-
gengustu orsökum blindu. Minnka
má tíðni þessa fylgikvilla með
mjög góðri sykursýkismeðferð, og
stundum ganga skemmdirnar til
baka við góða meðferð. Vakin er
athygli á gildi augnbotnamynda-
töku við eftirlit þessara sjúklinga,
sem þyrfti því sem annarra sykur-
sjúkra að vera í höndum sérstakr-
ar sykursýkisdeildar. 1 rétt völd-
um tilvikum getur heiladinguls-
eyðing oft hjálpað. Ljósbrennsla
augnbotnanna mun ef til vill hafa
vaxandi gildi í meðferð vissra
sjúklinga.
Nokkur heilmildarit:
1) Sorsby, A. (1966): The incidence
and causes of blindness in England
and Wales 1948-1962. Rep. Pbl.
Hlth. & Med. Subj. No: 114, H.M.
S.O., London.
2) Vedel-Jensen, N. (1962): The causes
of blindness in 1000 consecutive new
members of the Danish Society for
the blind. Dan. Med. Bull. 9, 185.
3) Björnsson, G. (1955): Prevalence
and causes of blindness in Iceland.
Amer. J. Ophth. 39, 202.
4) Caird, F. I. et al. (1969): Diabetes
and the eye. Blackwell Scientific
Publications.
5) Köhner, E. M. et Dollery, C. T.
(1970): Fiuorescin angiography of
the fundus in diabetic retinopathy.
British Med. Bu!l. Vol. 26, No. 2.
6) Colwell, J. A. (1966): Effect of
diabetic control on retinopathy.
Diabetes, 15, 497-99.
7) Köhner, E. M. (1970): The vascular
lesions of diabetic retinopathy.
Thesis, London University.
8) Dollery, C. T. et al. (1965): Reversal
of retinal vascular changes in dia-
betes. Diabetes, 14, 121.
9) Poulsen, J. E. (1953): Recovery
from retinopathy in a case of dia-
betes with Simmonds disease. Dia-
betes, 2, 7.
10) Joplin, G. F. et al. (1965): Pituitary
ablation for diabetic retinopathy.
Quart. J. Med. N. S. 34, 443.
11) Vascular complications of diabetes
mellitus (1967). Mosby Company,
Saint Louis.
12) Symposium on the treatment of
diabetic retinopathy, Warrenton,
Wirginia (1968). Public Health
Service Publication No. 1890. U. S.