Læknaneminn - 01.10.1971, Qupperneq 64

52
LÆKNANEMINN
því ekki lítil, og auk þess sem hún kom
að miklum notum við fyrirspurnir og
umræður, þá komu þátttakendur sam-
an á sérstökum kynningarkvöldum, þar
sem menn greindu frá þeim löndum,
sem þeir þekktu eða höfðu dvalizt i og
skýrðu frá heilbrigðisástandi og öðru á
þeim stöðum.
Öll þrjú námstímabilin var lögð sér-
stök áherzla á þrjá þætti námsins, al-
menn atriði í heilbrigðisfræði, faralds-
fræði ög tölfræði. I almennri heilbrigð-
isfræði var rætt um sögu, skipulag og
árangur heilbrigðisstarfs. Þetta var að
voru beinn dæmareikningur annars veg-
ar og hins vegar æfingar í að nota
reikningsvélar og læra að reikna út og
setja upp línurit, reikna út standard
deviation, standard error, ,,t-test“ og
„Chi-Square test.“
Þvi ber ekki að neita, að tölfræðin
var flestum þátttakendum nokkuð
strembin, því sú stærðfræði, sem til þarf,
var flestum gleymd, en rifjaðist þó fljót-
lega upp við góða kennslu.
Þriðja námsgreinin, sem gekk eins
og rauður þráður gegnum allt námið,
var faraldsfræðin. 1 upphafi var farið
Gömlu háskóla-
byggingarnar í Bristol.
nokkru leyti miðað við England, en
einnig tekið mikið mið af starfi alþjóða-
heilbrigðisstofnunarinnar og alþjóðlegra
stofnana. Yfirleitt notuðu fyrirlesarar
ekki námsbækur, sem þeir fylgdu beint,
hins vegar var mönnum bent á að lesa
ýmis rit, og var val þeirra fyrst og
fremst miðað við alþjóðleg rit.
Af bókum á þessu sviði, sem eru í
miklum metum, er The Theory and
Practice of Public Health eftir Hobson,
en ný útgáfa kom einmitt þetta haust
af þeirri bók, auk þess voru styttri og
aðgengilegri bækur lesnar eins og
Public Health a.nd Preventive Medicine
eftir Davis og World Health eftir
Brockington.
I öllum þáttum námsins var tölfræði
fyrirferðarmikil. Tveir læknar kenndu
tölfræðina,, og er reynsla Englendinga
sú, að læknum láti betur að læra töl-
fræði hjá læknum en hjá tölfræðingum.
Sú kennslubók, sem mælt var með, var
Principles of Medical Sta.tistics eftir
Bra.dford Hill, en auk þess var farið
mun betur í ýmsa þætti af vital stat-
istics en gert er þar. Verklegar æfingar
yfir almenn atriði faraldsfræði, en síð-
an tekin fyrir faraldsfræði hinna ýmsu
sjúkdóma, bæði sýkingarsjúkdóma og
króniska sjúkdóma..
Kennari í þessari grein var mjög
snjall. Hann hélt ágæta fyrirlestra, og
eftir hvern fyrirlestur skilaði hann úr-
drætti úr fyrirlestri fjölrituðum til þátt-
takenda, svo að eftir veturinn lá fyrir
fjölritað safn í faraldsfræði, sem jafn-
gilti góðri kennslubók. Hins vegar var
gert ráð fyrir því, að þátttakendur læsu
að minnsta kosti tvær bækur, þ.e. Uses
of Epidemiology eftir Morris og Epi-
demiological Methods eftir MacMahon.
I faraldsfræði voru sérstakir um-
ræðutímar, þar sem umræðuefni voru
tekin fyrir til faraldsfræðilegrar íhug-
unar, þannig var t.d. sérstaklega rætt
um kóleruna, sögu hennar, sýkingar og
faraldsfræði og annað um reykingar og
faraldsfræðilegar athuganir á sam-
bandi reykinga og krabbameins í Iung-
um ög æðasjúkdóma.
Að öðru leyti var hinu margvíslega
námsefni raðað á námstímabil eftir
flokkum og reynt að taka í sem heil-