Læknaneminn - 01.03.1974, Qupperneq 31

efmhagslíf
KVALÍF
Greiu þessi var tekin samtin sem loka-
kynning á fayinu Sexoloyy í framhaltli
®f yreininni um Wilhelm Reieh í sí»)-
ustu hlaSi.
Grundvallarvandamálið sem við er að etja frá
sJonarhóli sexologiunnar er ófullnæging flestra þegna
þjóðfélagsins. Þessi ófullnæging er sjúkdómsvald-
andi, en um leið nauðsynleg efnahagslífi þjóðarinn-
ar- Skal þetta nú skýrt nánar.
Þegar selja á nýja tegund bifreiða, er gjarnan
settur hálfnakinn kvenmaður upp á húddið og aug-
lýst, að þetta sé erótískasta bifreiðin á markaðnum,
vegna þess að hægt sé að leggja niður sætin eða
eitthvað þess háttar. Jafnvel ákveðin tegund af
stngaskóm er algjör forsenda þess, að menn öðlist
kynferðislega fullnægingu (sbr. mynd). Þannig er
einstaklingunum, hálfrugluðum af auglýsingaskrumi
seld hver vörutegundin af annarri sem allsherjar-
lausn á þeirra ómeðvitaða vandamáli. En ófullnægj-
unni verður að viðhalda, það er grundvallarlögmál
auðvaldsins, fullnægður maður mundi hætta að
kaupa óþarfa og iðka ástarleiki sína í gömlu striga-
skónum og alls ekki vilja kúldrast við þetta í aftur-
eSSjanlegu sæti á einhverri bíldruslu.
Afengi er einnig auglýst sem leið til að öðlast
fullnægingu, enda er það lykill að skemmtanahaldi
1 þjóðfélaginu, og sá gífurlegi skattur, sem ríkið
leggur á áfengi, er fúslega af hendi reiddur í þrot-
lausri leit fólksins að fullnægingu. Viku eftir viku
hópast ungt fólk á vínveitingastaði til að greiða rík-
tnu skattinn, af því að svona eru leikreglurnar í
porunarleiknum (the mating game). Það gæti orðið
alvarlegt áfall fyrir ríkissjóð, ef fólk breytti allt í
einu reglunum og færi að para sig í biðröðinni fyrir
utan Klúbbinn og héldi svo heim að sofa saman án
þess að greiða skattinn. Þetta er aðeins eitt dæmi
unr, að ríkisvaldinu er nauðsyn engu síður en auð-
valdinu að viðhalda status quo í þessum efnum,
niörg önnur mætti nefna.
En hvað veldur þessari ófullnægju? Það er fyrst
°g fremst það, hversu liátt fólk verður að setja
ntarkið, hve miklar kröfur það verður að gera lil
þess, sem það sefur hjá, um alls konar hæfileika og
auðlegð. Þjóðfélagið gerir fólki (sérstaklega kon-
um) þetta alveg nauðsynlegt, með því að hver ein-
staklingur er látinn sitja uppi með maka sinn það
sem eftir er ævinnar og er fyrirmunað að leita sér
fullnægju hjá öðrum, svo að það er eins gott að
vanda valið.
Þjóðfélagið bregst með ótrúlegri hörku við hverju
því, sem reynir að brjóta þetta mynztur. Þannig
liggur margra ára fangelsi við fjölkvæni og fram-
hjáhald og vændi er afar illa þokkað. Stúlkum er
innrætt, að frjálst kynlíf sé „óhreinkandi“ fyrir
meydóm þeirra, og verði konur barnshafandi úr
slíku ástalífi eru þær illa staddar.
læknaneminn
21