Læknaneminn - 01.03.1974, Blaðsíða 62

Ég veit, að fjöldi lækna, sem starfað hefur á spítölum erlendis, getur
tekið undir þessi orð mín. Margir þeirra hafa tjáð mér, að þeir hafi
verið illa samkeppnisfærir við erlenda kollega sína, lengi framan af.
Þessi þróun verður æ ískyggilegri, því að bilið milli ísl. læknakennsl-
unnar og þeirrar sænsku t. d. er stöðugt að aukast. Á sama tíma vex
sífellt sá fjöldi, sem útskrifast úr læknadeild hér, og verður því að leita
utan til vinnu og náms.
Líklegt er, að deildaryfirvöld muni nú hera við aðstöðuleysi sem
fyrr. Það er satt, að aðstöðu vantar á vissum sviðum, en er ekki orsak-
anna víðar að leita? Hvað með skipulagsleysið, eftirlitsleysið og sinnu-
leysið, sem hér virðist víða ríkja? Á klínískum kúrsusum eru stúdentar
oft algjörlega afskiptir og ekkert eftiriit haft með starfi þeirra, né þeim
leiðbeint. Stofugangar eru yfirleitt lítið nýttir til kennslu.
Sem dæmi um sinnuleysið má nefna, að sá árgangur, sem undirritað-
ur tilheyrir, átti að fá kennslu í svæfingarfræði á miðhluta, en fékk
enga og hefur ekki fengið enn, (hjá Svíum er þetta 3ja vikna nám-
skeið). Annað dæmi áþekkt er námskeiðið á röntgendeild Landsspítala,
en það hafa stúdentar mj ög haft í flimtingum sín á milli.
I stuttu máli má segja, að mjög sé treyst á sjálfsnámið, og geta
stúdentar léttilega komist upp með að mæta í mjög fáa fyrirlestra
og skrópa oft á námskeiðum. En er ekki læknanám of alvarlegur hlutur,
til að fá slíka óábyrga meðhöndlun??
Mikill munur er á þeirri rannsókarvinnu, sem stúdentar fá nasasjón
af erlendis og hér. Þar eru kennarar þeirra iðulega á kafi í hávísinda-
legum ranssóknarefnum, og stór hluti af starfi deildanna miðast við
slíkar rannsóknir. Því miður tókst mér ekki að nálgast neina nýj a skrá
yfir ritsmíðar háskólakennara eða skrá yfir rannsóknaprógröm lækna-
deildar, en grunur minn er sá, að þar sé ekki um auðugan garð að
gresja.
44
ir fylgdu auðvitað fyrirlestrurn
um sama ejni, og að loknu hverju
stóru efni eins og CNS, öndun,
hjarta, nýru o. s. frv. var skriflegt
próf. Þegar þetta fysilógíunám-
skeið stóð yjir hitti Friðfinnur Jo-
hann Axelsson, og sagði Jóhann,
að þau gœtu prísað sig sœl að
hafa sloppið frá Islandi til lœkna-
náms í Svíþjóð. Þessu nárnskeiði
lauk með lokaprófi. A þessari önn
var og tekin fyrir medicinsk
psykologi.
5. önn: Propedeutiska
stmliet. Microbiologi
otf patoloffi
Mikrobiologian (þ. e. bakterio-
viro og immunologi) var tekin
frá 28/8—6/10. Kennslan saman-
stóð af fyrirlestrum, skyndipróf-
um og tilraunum. I virológiu var
farið rneð stúdentana á virolog-
iskt laboratorium, og þeirn kynnt
sú starfsemi, sem þar fer fram.
Bakteriologian var kennd rneð
tilraunurn og í lokin var haldið
próf í bakteríugreiningu af plöt-
urn, auk teoritisks prófs.
Immunologian var kennd a
sama hátl, þ. e. rneð tilraunum og
fyrirlestrurn og endað á skriflegu
prófi.
Patólógían var kennd á tírnan-
um frá 6/10-20/1. Fyrirlestrar
voru á hverjum degi frá kl. 9~
12,30, en 3 daga í viku voru stúd-
entar við krufningar frá kl. 13-
16. Þá daga, sem krufningar voru
ekki, voru fyrirlestrar líka eftir
hádegi. I krufningunum unnu
menn mikið sjálfstœtt, og voru
spurðir eftir á, hvað þeir hefðu
séð. Einu sinni í viku var svo sýn-
ing á mikroskópiskum preparot-
um. Úr þessu öllu var svo prófað,
læknaneminn