Læknaneminn - 01.10.1975, Síða 66

NEUROANATOMIA
Hannes mælir með THE NERVOUS SYSTEM,
INTRODUCTION AND REVIEW eftir NOBACK
og DEMAREST. Sú bók er ekki nógu góð, alla vega
ekki sem „introduction“. Kennslan í neuroanatomiu
var á það stuttum tíma, að yfirleitt komust nemend-
ur ekki yfir nema þá bók, ef þeim tókst það. Verði
nægur tími er gott að lesa valda kafla um tauga-
kerfið í Lockhart, auk þess eru í henni margar
góðar myndir. Ný bók hefur verið tekin upp í þess-
ari grein í vetur.
Til stuðnings við lestur þennan er SOBOTTA-
BECHER atlasinn góður. Eg vil benda á mjög góða
og handhæga bók ANATOMISCIIER BILDWÖRT-
ERBUCH eftir HEINZ FENEIS. í henni eru myndir
á annarri blaðsíðu opnunnar, en á hinni eru heitin
og þau eru með alþjóðlegu nafngiftunum.
Karl G. Kristinsson.
Lífeðlisfrœði
A s. 1. vetri var aðallega mælt með bók A. C. Guy-
tons í þessari grein, enda skyldu fyrirlestrar byggj-
ast á henni. En þegar til kom reyndist henni aðeins
fylgt í fáum tilvikum, eða þegar fjallað var um
hjarta og blóðrás, nýru og e. t. v. öndun að hluta.
Gerir hún þessum efnaflokkum þokkaleg skil, en að
öðru leyti finnst mér bók þessi í flesta staði mj ög tak-
mörkuð. Eru öll met slegin, þar sem fjallað er um
raflífeðlisfræði. Er þar einna fyrirferðamest ná-
kvæm lýsing á kenningum höfundar (væntanlega)
um mólekúleran mekanisma, sem aliir leyndardómar
frumuhimna eiga að byggjast á. Er þetta gert á
þann hátt, að byrjandi í faginu bítur auðveldlega
á og telur þetta algildan sannleik, en ef hann lítur
í aðrar kennslubækur kemst hann að raun um, að
sannleikurinn hefur margar hliðar. Enda má alltaf
búast við dauðum punktum í bók, sem einn maður
skrifar og á að spanna heila fræðigrein. — Mat mitt
á þessari bók byggi ég aðallega á samanburði við
fyrirlestra og lestur í bók W. F. Ganong: Review of
medical physiology, sem einnig er mælt með. En
þar sem hún er mjög samanþjöppuð og ýtarleg og
örugglega þurr til lestrar spjaldanna á milli, tók ég
það ráð að „extrahera“ beztu kaflana úr báðum
áðurnefndum bókum, eftir því sem mér fannst þeir
samræmast yfirferð lærifeðranna. Ég ráðlegg öðr-
um því eindregið að eignast báðar þessar bækur,
því að þær styðja hvor aðra. Vekja ber athygli á, að
hér er rætt um s. k. „Litla Guytons“ en nú er það
sá „stóri“, sem mælt er með.
Einnig vil ég benda fólki á að lesa bók Gösta
Rooth: Acid-base and electrolyte balance, þegar
fjallað verður um líkamsvökvana. Þessi bók lýsir
þessu kerfi á mjög skynsaman hátt, þ. e. frá „prakt-
isku“ sjónarmiði og með ,,praktiskum“ dæmum,
aðferð sem fær mann til að skilja við fyrsta lestur.
Þessu efni er gerð mjög óljós skil í hinum tveimur
áðurnefndum bókum og erfitt fannst mér að grípa
það í þeim.
Olafur Stefánsson.
Lífefnafrœði
Kennslunni í lífefnafræði má skipta í tvennt.
Annars vegar a) kennslu í almennri lífefnafræði, ef
svo má kalla, þar sem fjallað er um efnafræði
hinna stærstu efnaflokka (prótein, kolhydröt, kjarn-
sýrur og lípíð) og efnaskipti þeirra, enzym, vítamín
og kóenzym, orkubúskap og stjórnun efnaskipta.
Hins vegar b) er svo kölluð „physiologisk efna-
fræði“, sem fjallar um m. a. efnafræði líkamsvökva
og vefja, hormón og næringarfræði. - Yfirleitt ná
fáanlegar kennslubækur aðeins yfir annað þessara
sviða.
a) Lehninger: Biochemistry
Sl. vetur voru fyrirlestrar flestra kennaranna
byggðir á þessari hók. Á prófinu í vor kom t. rl.
spurning um lítilfj örlegan enzymmekanisma, sem
hvergi var rætt um í öðrum bókum.
Bókin er skemmtilega skrifuð og gefur góða hug- *
mynd um, hvað er að gerast í lífefnafræðinni í dag,
og hvernig rannsóknir á þessu sviði fara fram. Lest-
ur hennar vekur því frekar áhuga á faginu en lestur
styttri bóka, s. s. Conn/Stumpf: Outlines of bio-
chem., sem eru meira upptalning staðreynda án um-
þenkingar.
011 þessi skemmtilegheit valda hins vegar því, að
bókin er nokkuð stór að rúmmáli og á köflum óþarf-
lega ýtarleg, enda að sama skapi mikil lesning. n
54
LÆKNANEMINN