Læknaneminn - 01.11.1977, Qupperneq 34

efnið nánast einskorðað við hans eigið áhugasvið.
Af þessum sökum var of miklum tíma eytt í nokkur
afmörkuð efnisatriði og kom það niður á námsefn-
inu í heild. Mætti stytta yfirferð hans um tvær vikur
að mínu mati. Nauðsynlegt er að sækja fyrirlestra
og umræðufundi þar eð engin ein bók tekur til alls
námsefnisins. Heppilegt er að lesa alla bók Miles
strax fyrstu dagana og verður Jóhann Axelsson auð-
skildari fyrir vikið. Einnig verður að styðjast við
Guyton og Ganong og fannst mér Ganong fremri
Guyton í þessum hluta. Umræðufundir Jóhanns Ax-
elssonar voru mjög gagnlegir, ekki sízt fyrir þá á-
herzlu er hann lagði á að kynna gömul prófverkefni.
Kennsla Sigurðar Friðjónssonar var viðunandi
sem slík. Fyrirlestrar voru vel undirbúnir og dugðu
jafnvel einir sér til prófs. Hann lét þó ekki í té fyr-
irlestraskrá og inngangur hans að fyrirlestrum var
stundum óljós, svo að erfitt var að átta sig á um
hvað átti að fjalla hverju sinni. Skorti lestrarefni til
frekari útfærslu á fyrirlestrunum, þar sem bækur
Guytons og Ganongs, svo og fjölrit Sigurðar tóku
ekki til alls námsefnisins. Bók Eccles gegndi litlu
hlutverki.
Frá sjónarmiði okkar nemenda þótt val Sigurðar
á námsefninu misráðið þar sem við töldum að mik-
ill hluti þess væri ekki í beinum tengslum við síðari
hluta læknanámsins, má til dæmis neína yfirferð urn
svaranir fruma við hljóðáreitum í nucleus cochlearis
og byggingu næmissviða einstakra fruma í sjónkerf-
inu. Umfjöllun um svo akademisk atriði í undir-
stöðukennslu hlýtur að rýra gildi lífeðlisfræðinnar
fyrir námið í heild og torvelda nemendum síðar í
náminu. Okkur hefði þótt eðlilegra, að taugalífeðlis-
fræðin hefði verið samræmd kennslu í líffærafræði
taugakerfisins að miklu leyti, með tilliti til kennslu
í taugalæknisfræði.
Fyrirlestrar Stefáns Jónssonar á vormissirinu
voru vel undirbúnir og áheyrilegir. Féllu þeir vel að
hugmyndum okkar nemenda um klíniska áttun. Af-
markaði hann námsefnið með atriðaskrá í hverjum
efnisflokki og markaði hún góða grind til lesturs
Guytons, en sú bók var algjörlega lögð til grund-
vallar kennslunni. Væri því öllum ráðlegast að lesa
Guyton í Stefáns hluta. Megingalli hennar er þó ó-
þarfa orðagjálfur, en það venst við hverja yfirferð
og er þá hókin fljótlesin.
Útkoman úr vorprófinu var mjög góð quod vit-
am. Þótti það sanngjarnt að undanskildum rétt-
rangt yrðingunum. Oánægja var þó nokkur með
eina spurningu varðandi stjórnun á blóðþrýstingi,
því kennari hafði véfengt réttmæti hluta þeirrar
kenningar er um var spurt á prófinu og lagt litla
áherzlu á hana í yfirferð.
Þegar þetta er ritað er kennslan í lífeðlisfræðinni
ennþá óákveðin og ekki séð fyrir endann á hugsan-
legum breytingum á þessum vetri.
Finnbogi Jakobsson.
„Worst case oj diarrhea Vve ever seen“.
26
LÆKNANEMINN