Læknaneminn - 01.11.1977, Blaðsíða 35

Liverpoolreisan 1977
Hjördís Smith læknanemi
l3að hefur þótt tilhlýðilegt á hverju ári aS rita
smápistil um krufningareisu þeirra 2. árs nema til
frænda vorra í Liverpool og mun ég leitast viS aS
gera henni nokkur skil hér.
Lagt var upp í ferSina miklu hinn 9. júlí á laugar-
degi. Mikill ferSahugur var í fólki, enda ferSin
hugsuS sem meiriháttar skemmtireisa meS fræSilegu
ívafi. Sjálf mundi undirrituS ekki eftir nauSsynleg-
um fræSibókum fyrr en síSustu ferSatöskunni hafSi
veriS lokaS.
AS sjálfsögSu var byrjaS á léttum öl í fríhöfninni
eftir velheppnaSa verzlun, tollfrjálsa. SíSan var stig-
iS út í farkostinn sem átti aS flytja þennan dýrmæta
farm yfir hafiS. Sú ferS gekk í alla staSi vel, sumir
orSnir góSglaSir viS komuna til Heathrow-flugvall-
ar. Þar næst steig hópurinn upp í rútu sem ætlaS
var aS keyra þvert yfir miSlönd Englands til Liver-
pool. UndirrituS hefur oft setiS í betri farkosti, og
segja má aS hvur belja hefSi fariS fram úr honum
(væru slík húsdýr á annaS borS finnanleg á mótor-
vegum Englands). En stórslysalaust komst hópurinn
á leiSarenda, þvældur og sveittur og var tekiS á móti
okkur viS heimavistina Derby Hall. Ég ætla ekki aS
fjölyrSa um aSbúnaS á vistinni, hann var aS mínu
viti mjög fullnægjandi, en aSrir kunna aS vera mér
ósammála um þaS. AS kostinum kem ég síSar.
Strax fyrsta kvöldiS var slegiS upp gildi í garSin-
um meS gítarspili (undir forystu Páls Torfa), söng
og söngvatni. Skemmtu menn sér hiS bezta, þrátt
fyrir eina kvörtun frá umsjónarmanni staSarins þess
efnis aS gamalmenni og börn á svæSinu gætu ekki
sofiS. ViS áttum viS hann Ijúf og kurteisleg sam-
skipti og lofuSum bót og betrun.
Sumir í hópnum fundu til skyldleika síns viS
Tarzan og hina apana í Frumskóginum og héldu sig
mjög fyrir ofan aSra í trjám þeim sem voru á svæS-
inu. Þetta eSli átti eftir aS brjótast út oftsinnis
seinna í ferSinni.
GleSi þessi stóS fram undir morgun og voru sum-
ir anzi framlágir er þeir mættu í fyrsta sunnudags-
matinn á Derby Hall. Matarlystin var almennt lítil.
Kom þar tvennt til: sunnudagsveiki og maturinn
sjálfur sem var frómt frá sagt b'tiS spennandi og
breyttist þaS ekki þaS sem eftir var dvalarinnar.
Grikkinn góSi á „chipperíinu“ bjargaSi mörgum
góSum dreng frá því aS verSa hungurmorSa og seldi
okkur ókjör af kjúklingum og frönskum.
A sunnudeginum kom strax í heimsókn fornvinur
læknanema, Mr. Pearson. Hófust þar mikil og löng
samskipti þessa sjentilmanns viS hópinn, sumum til
misjafnrar ánægju. Annars verSur aS segjast aS
Pearson funkeraSi þarna eins og nokkurs konar
töframaSur, enda gekk hann undir nafninu „The
magic man“, því aS hann hristi fram úr erminni allt
sem menn fýsti aS sjá og gera og ennfremur sumt
sem menn fýsti ekki til aS gera. Má þar nefna förina
til Lord Mayor of Liverpool, sem þó var í flesta
staSi „all right“, en aS mínu viti óþörf því ég dreg
mjög í efa áhuga aumingja mannsins á íslenzkum
læknanemum, þ. e. a. s. Lord Mayors!
Daginn eftir var mætt í skólann og hittum viS þar
væntanlega lærifeSur okkar: prófessor Harrison,
Finnbogi, Helgi og Bjössi tilbánir að verjast Kenny.
LÆICNANEMINN
27