Læknaneminn - 01.11.1977, Blaðsíða 42

Lítum nánar á kennsluna í einstökum greinum:
I kennslunni í húð- og kynsjúhdómafrœði er beitt
mjög skynsamlegri og jafnframt sjaldséðri kennslu-
aðferð. Kjarni kennslunnar felst í því aS sýna
„skyggnur“ (slicles) af þeim sjúkdómum, sem kynna
á. Eru þetta í flestum tilvikum sjúklingar, sem fyrir-
lesari hefur sjálfur greint og meShöndlaS, og getur
því á mjög lifandi hátt miSlaS af þekkingu sinni og
reynslu í viSkomandi sjúkdómum. LítiS sem ekkert
er um, aS stúdentar þurfi að hripa niSur langloku-
legar upptalningar af töflu. — Þær raddir heyrSust
meSal stúdenta, aS í kennsluna skorti festu og skipu-
lag, en líklegra er, aS þar komi til aS stúdentar eru
óvanir slíku kennsluformi og aS þeir hafi fundiS
til óöryggis, þegar þeir áttu ekki fulla glósuhók staS-
reynda, er upp var staSið.
Kennslubók sem mælt var meS „Lecture Notes
on Dermatology“, eftir Bethel Solomons, er mjög
„þurr“ og leiðinleg aflestrar. I henni eru fáar
myndir, annað hvort svart-hvítar eða lélegar lit-
myndir.
Tillögur til úrbóta: Kennslubk í þessu fagi á fyrst
og fremst að vera myndabók (%) og texti e. t. v.
þriðjungur. „Dermotology“ e.Fryer ágæt málamiSl-
un, ekki mjög dýr (5-6000), en samt prýdd sæmileg-
um myndum og texti er í hæfilegu magni. ÞaS kvað
nefnilega vera galli við góðar kennslubækur í þess-
ari grein, að þær eru dýrar.
HúS- og kynsjúkdómar eru í 95% tilfella greind-
ir og meShöndlaðir ambúlant, þar á verklega kennsl-
an einnig að fara fram.
Kennsla í háls-, nef- og eyrnasjúkdómum er að
mestu leyti með klassisku yfirbragði, þ. e. fyrirlesar-
inn talar og talar . . . og myndir eru í lágmarki. En
þrátt fyrir það kemst efni fyrirlestra mjög vel til
skila og þegar upp er staðið aS lokum eiga stúdent-
ar glósubók, sem vel væri hægt að gefa út sem stutta
kennslubók í faginu! — AuSveldar hún mjög upp-
rifjun fyrir próf, og reyndar allt námið, þar eð góð
kennslubók virðist ekki fyrir hendi.
Kennslubækur, sem mælt er með: 1) „Fundament-
als of otolaryngology“, eftir Bois, Hilger og Priest,
hefur ekki fengizt í bóksölu eða annars staðar. 2)
„Ore-næse-mund og halssygdome“, eftir Otto Jepsen
og K. A. ,er aS mínu áliti of stór bók fyrir þetta nám-
skeið, enda var reynslan sú, að sárafáir lásu hana.
Hins vegar naut töluverða vinsælda hókin: „Lecture
notes on otolaryngology“, eftir E. H. Miles Foxen.
Þótti hún góð málamiðlun, þ. e. a. s. minni, en
e. t. v. ekki eins góð og sú danska.
Eins og áður er getið um verklega kennslu í þess-
ari grein, þykir hún í flestum tilfellum lítil og léleg.
T. d. mætti þetta vera fleiri en 2 morgnar á mann,
og ég tala nú ekki um, hversu lærdómsríkt það væri
að fá að kíkja upp í sjúkt eyra, þótt það væri ékki
nema ótítis externa. — ÞaS verður þó að taka fram,
að þeir örfáu stúdentar, sem lenlu í verklegri
kennslu á Landakoti, urðu ekki fyrir sömu reynslu
og aðrir hvaS þetta snerti og voru þeir nokkuð á-
nægðir meS sitt hlutskipti.
Kennsluhættir í augnlœknisfrœði lenda að formi
til u. þ. b. mitt á milli áðurnefndra tveggja, þ. e.
skyggnur og texti á glærum eða í ræðu í bland. -
Kennslan er mjög áhugavekjandi og skemmtileg.
ÞaS er sjaldan að læknastúdent finnur jafnvel mark-
mið kennslunnar almennt eins og hér, þ. e. að koma
því á framfæri, sem almennur læknir þarf að kunna
skil á — að flækja stúdentinn ekki svo í sérfræðileg-
um vangaveltum, að hann ranghvolfi augunum, er
hann sér vogris og hugsi: ? ? ? — og ekki sízt aS
kenna mönnum að vanvirða ekki algenga og fræði-
lega einfalda sjúkdóma, sem geta valdið jafnmikl-
um og jafnvel meiri þjáningum en s.k. interessant
sjúkdómar.
Kennslubók, sem mælt er með: „General opthalmo-
logy“, eftir Daniel Vaughan og Taylor Asbury. Þetta
er vel læsileg bók og skilmerkileg, en þó á köflum
heldur ýtarleg, enda leiðbeinir fyrirlesari m. t. t.
kafla og greina, sem stúdentar geta aS skaðlausu
sleppt.
Það sama á við um verklega kennslu hér og í
hinum tveimur: BæSi of stutt og ekki kennd á rétt-
um stað, þ. e. á göngudeild eða á stofu, þar sem
sjúklingafjöldi og „úrval“, ef svo má að orSi kom-
ast, er meiri. Það má þó geta þess, að í fyrirlestrun-
um sjálfum er komið mjög inn á „verkleg“ atriði,
sem koma almennum lækni að gagni, auk þess sem
þessir 2 morgnar á augndeild Landakotsspítala eru
þó nokkuð vel skipulagðir og lærdómsríkir á sinn
hátt, en það ætla ekki allir að verða spítalalæknar í
augnsjúkdómum.
Olafur Stefánsson.
34
LÆKNANEMINN