Læknaneminn - 01.11.1977, Blaðsíða 45

skipulag - þeir sem það gera verða einnig að sjá
uffl að því sé framfylgt. Hér er um að ræða kennara
við æðstu menntastofnun þjóðarinnar — og nemend-
ur þeirra.
Haukur Valdimarsson.
Klíniskt nám á Lantlakoti
Nám á Landakoti einkennist nokkuð af vakta-
skiptingu sjúkrahúsanna, þar sem meirihluli sjúkl-
Jnga er lagður inn bráðainnlögn. Jafnframt er þetta
lærdómsríkasti tíminn þar og þess vegna mikilvægt
íyrir stúdenta að nýta bráðavaktirnar til fullnustu.
Meðal annars vegna þessa misskipta álags mæltist
illa fyrir sú tilhögun að senda einn og einn stúdent
frá Landakoti í senn á slysa- og lungnadeild, en með
því móti náðu stúdentar ekki frummeðferð fjöl-
fflargra sjúklinga, duttu út úr framhaldsmeðferð
s]úklinga sem þeir höfðu tekið á móti og stúdenta-
hópurinn varð fámennari hverju sinni sem rýrði
fflöguleika á fundum, hópvinnu eða klínikkum.
A lyflæknisvöktunum fór „superkandidatinn“ yfir
sjúkdómstilfelli stúdenta jafnharðan og ræddi þá
sögu, skoðun, mismunagreiningu og rannsóknir.
Þótti verulegur fengur af þessum óformlegu klínikk-
um.
Utan bráðavakta er slæmt hversu sjúklingar koma
seint inn, þar sem langur tími fellur dauður þegar
stúdentar bíða sjúklings eða að það leiðir til þess
að þeir skrifa færri sjúkraskrár en ella, m. a. vegna
fyrirlestra síðdegis tvo daga af fimm. Bókasafn með
lestraraðstöðu gæti brúað þetta bil að nokkru, en
mér skilst að slík aðstaða sé væntanleg.
Almennt má segja um hand- og lyflæknisdeilda
kúrsusinn, að gera megi meiri kröfur til stúdenta,
m. a. með því að hafa klínikkur reglulega (t. d. sam-
eiginlega fyrir báða hópana) auk fyrirlestra, þar
sem stúdentar sjálfir kynntu og ræddu tilfellin, en
læknir gagnrýndi og leiðbeindi. Slík kennsla verður
stúdentum minnisstæðari, getur verið léttari fyrir
lækninn, en gerir aftur á móti kröfu um nákvæma
skipulagningu.
Góður stuðningur við kúrsinn kemur frá nokkr-
um hliðargreinum. Ágætir röntgenfundir eru dag-
lega, sem eru nánast viðbót við röntgenkúrsinn. Þá
er krufningsaðstaða við Landakot, sem er vel nýtt
og sérlega mikilvæg til náms, þar sem krufningar
ýmist staðfesta eða varpa nýju ljósi á þau vanda-
mál, sem við er að etja. Loks fengum við fyrirlestra
frá lækni rannsóknarstofunnar um blóðsjúkdóma,
sem vert er að halda í.
Daglegu starfi á báðum deildum hefur áður verið
lýst (Læknaneminn, 2. tbl. 1976) og vísa ég til þess,
en nefni aðeins tvö atriði sérstaklega. Umtalsverður
hluti af starfi handlæknisdeildar er á sviði urologiu
og væri þess vegna mikill fengur af hliðarskópi, þar
sem stúdentar gætu fylgzt með blöðruspeglun, TUR-
aðgerðum og þess háttar. Loks tel ég ágæta þá skip-
an mála á lyflæknisdeild, að hver læknir hafi um-
sjón með og kenni öllum hópnum einn dag í viku
hverri, þar sem þeir hafa jafnan gefið sig óskipta
að stúdentum þann dag.
Hér að framan hef ég fremur bent á það, sem bet-
ur mætti fara en talið upp kostina. En það má ekki
gleymast, hversu áberandi jákvæðir læknarnir eru í
garð stúdenta og andrúmsloftið gott. Kúrsus á
Landakoti er góður, en með bættri skipulagningu og
auknum kröfum til stúdenta, hefur kúrsinn alla
möguleika á því að verða frábær.
Pálmi V. Jónsson.
Klíniskt nánt á Bortiarspítalanuni
Lyfjadeild: Á Borgarspítalanum voru sl. vetur 7
sérfræðingar og þar af einn í hálfu starfi. Um er að
ræða þrjár sjúkradeildir og var reynt að miða við
það að 1-2 stúdentar fylgdu hverjum sérfræðingi og
væri í hans umsjá í um 2 vikur og síðan skipt um.
Aðeins einn dósent er á lyfjadeildinni, Einar Bald-
vinnsson, og hefur hann þar með yfirumsjón með
vinnu stúdenta á deildinni og klíniskum kennslu-
tímum, sem yfirleitt er einn á dag og skiptast sam-
starfslæknarnir auk Einars á að hafa frambærilegt
efni í þessum tímum. Ohætt er að segja að tímar
þessir hafi komið allvel út, margir voru mjög lær-
dómsríkir, þar sem sjúkratilfelli voru rædd og kruf-
in til mergjar auk þess sem teoríu var fléttað inn í
umræðurnar eftir því sem við átti.
Hin almenna deildarvinna með stofugangi og öllu
Framh. á bls. 53.
læknaneminn
37