Læknaneminn - 01.07.1979, Qupperneq 54

Hús Lyfjaverslunar ríkisins.
lyfja hafði fram að þessu verið tiltölulega frjáls.
Gátu læknar þannig hlutast til um, að innflytjendur
flyttu inn þau sérlyf, er hugur þeirra stæði til að
nota. Svona ströng lagasmíð hlaut því að vekja and-
stöðu lækna og heildsala. Höfundar laganna gerðu
sér að vísu ljóst, að skráning sérlyfja yrði mikið
starf og vandasamt og myndi hafa mikinn kostnað í
för með sér (sbr. athugasemdir við 62. gr.). Eg
leyfi mér þó að efast um, að þeir hafi gert sér þetta
fyllilega ljóst. Sjálfur hafði ég mat á sérlyfjaum-
sóknum raunverulega að aðalstarfi á 5 ára bili 1965
—1970 (ásamt öðrum störfum á vegum lyfjaskrár-
nefndar) og veit fyllilega, hverjum erfiðleikum
skráning sérlyfja var bundin á þessum árum. I þessu
sambandi skal einungis vikið að fundarsamþykkt
Læknafélags Reykjavíkur svohljóðandi: „Almennur
fundur í Læknafélagi Reykjavíkur, haldinn 26. jan-
úar 1966, skorar á heilbrigðismálaráðherra, að
hann beiti sér fyrir því að felldur verði niður X.
kafli lyfsölulaga frá 29. apríl 1963 um sérlyf, eða að
frestað verði framkvæmd ákvæða laganna um sér-
lyfjaskrá og að lögin verði endurskoðuð að þessu
leyti.
Ennfremur beinir fundurinn þeim tilmælum til
heilbrigðismálaráðherra, að hann skipi þrjá starf-
andi lækna samkv. ábendingu stjórnar Læknafélags
Islands til að starfa með lyfjaskrárnefnd og fylgjast
með framkvæmd lyfsölulaga svo sem við samningu
reglugerða o. fl.“ (Ur fundagerðarbók Læknafélags
Reykjavíkur.) - Þess má enn geta, að tillagan var
samþykkt með 42 atkvæðum gegn 1.
Árið 1971 var gerð breyting á lyfsölulögum (lög
nr. 69/1971 um breyting á lyfsölulögum nr. 30 29.
apríl 1963) þess efnis, að takmarka mætti skrán-
ingu sérlyfs við notkun á tilteknum spítaladeildum
eða undir umsjá slíkra deilda. Svipað ákvæði er í
núgildandi lyfjalögum nr. 49 16. maí 1978 (2. máls-
gr. 10. gr.).
Frutnvarp til luya um Lyfjíistofnun
ríhisins
(Lagt fyrir Alþingi á 93. löggjafaþingi, 1972-1973,
þingskjal 167)
Ríkisstjórn sú, sem tók við völdum 1971, hafði að
markmiði að endurskipuleggja lyfjaverslunina með
því að tengja hana við heilbrigðisþjónustuna og
setja hana undir félagslega stjórn. 1 samræmi við
þetta skipaði heilbrigðisráðherra (Magnús Kjartans-
son) 3. febr. 1972 deildarstjóra í heilbrigðis- og
tryggingaráðuneytinu (Almar Grímsson) formann
lyfjamálanefndar og með honum 4 menn í nefndina.
Virðist nefndin hafa skilað af sér því frumvarpi, er
hér greinir frá, svo og frumvarpi um lyfjafram-
leiðslu (sbr. á eftir) 3. nóvember 1972. Verður því
ekki annað um þessa nefnd sagt en hún hafi unnið
flj ótt.
I 1. gr. er gert ráð fyrir, að stofnsett verði ríkis-
stofnun, er tæki 1. janúar 1975 við eignum og skuld-
um Lyfjaverzlunar ríkisins (3. gr.) og hefði einka-
rétt til þess að selja sérlyf, bóluefni og ónæmisefni í
heildsölu, að flytja inn og út og selja í heildsölu
hráefni til lyfjagerðar og flytja inn og út og selja í
heildsölu lyf samkvæmt lyfjaskrá, lyfseðlasöfnun og
forskriftum (4. gr.).
Að því slepptu, að Lyfjastofnun ríkisins var ætlað
að annast málefni, er vera mættu í höndum Lyfja-
eftirlits, heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytis,
landlæknis og lyfjaskrárnefndar (síðar lyfjanefnd-
ar), sbr. 4.-6. tölulið 2. gr., verður ékki annað séð
en hér sé aftur gengin lyfj aeinkasala Guðmundar
Rjörnssonar landlæknis, er taka átti gildi 53 árum
áður, sbr. 3. lið á undan. Ekki verður þó séð af
greinargerð, að lyfjamálanefnd hefði neitt munað til
Guðmundar eða frumvarps hans. Fyrirmyndin var
hins vegar sótt lil Norsk medisinal depot í Osló, sbr.
greinargerð með frumvarpinu. Nefndarmenn hafa
46
LÆKNANEMINN