Læknaneminn - 01.07.1979, Blaðsíða 55

þó ekki alveg getað gert upp við sig að stíga skrefið
til einkainnflutnings lil fulls (sbr. 5. gr.).
Með þessum lögum skyldu ákvæði urn lyfjagerð
og lyfjasölu í lögum nr. 63 28. maí 1969 um verzlun
ríkisins með áfengi, tóbak og lyf felld úr gildi.
Ríkið var sem sagt að þjóðnýta sjálft sig samkvæmt
lagafrumvarpi þessu og sú spurning hlaut því að
vakna, hvers vegna lögum um Lyfjaverzlun ríkisins
væri ekki fremur breytt en semja lagafrumvarp um
Lyfjastofnun ríkisins? Afleitast við þetta frumvarp
var þó greinargerðin með Jrví. Frumvarp Jretta náði
ekki fram að ganga.
Frtnnvarp til latfa titn lyfjafrtun-
leitfslu
(Lagt jyrir Alþingi á 93. löggjafarþingi, 1972-1973,
168. málj
I 1. málsgr. 1. gr. frumvarpsins segir: „Islenzka
ríkinu er heimilt að gerast stofnandi að fyrirtæki
um ly fjaframleiðslu ásamt lyfsölum og lyfjafræðing-
um.“ I 1. málsgr. 2. gr. segir ennfremur: „Ríkið
skal eiga helming fyrirtækisins. Lyfsalar og lyfja-
fræðingar, sem óska að vera aðilar að fyrirtækinu,
mynda félag sem leggur sameiginlega fram hinn
eignarhelming fyrirtækisins.“ I 3. gr. er tilgangi
fyrirtækisins lýst svo: „1. Að starfrækja meiriháttar
lyfjaframleðishlu samkvæmt löggiltri lyfjaskrá og
liiggiltum lyfseðlasöfnum og lyfjaforskriftum, 2. Að
stunda tilraunir og rannsóknir með það fyrir augum
að framleiða sérlyf.“ Mikilvægt ákvæði er og, að
ríkissjóður skyldi stofnsetja umrætl fyrirtæki, enda
þótt eigi næðist samkomulag við lyfsala og lyfja-
fræðinga um stofnun þess (12. gr.). Samkvæmt lög-
um þessum var ekki girt fyrir, að önnur fyrirtæki
ga:tu að uppfylllum tilteknum skilyrðum framleitt
lyf, þar með talin sérlyf (13. gr.). Með þessum lög-
um skyldu einnig ákvæði um lyfjagerð og lyfjasölu
i lögum nr. 63/1969 um verzlun ríkisins með áfengi,
tóbak og lyf felld úr gildi.
Lög þessi voru heimildarlög, sem hefðu getað fal-
ið í sér sameiningu Lyfjaverzlunar ríkisins og sam-
eignarfyrirtækis lyfsala, Pharmaco hf., svo að dæmi
sé tekið. Hefði þannig verið komin forsenda fyrir
mjög öflugu framleiðslufyrirtæki, sem myndi hafa
getað tekist á við meiri þróunarvinnu með tilliti til
lyfjaframleiðslu hér á landi en kostur er enn sem
komið er. Er og greinilegt af greinargerð við 3. gr.,
að höfundar frumvarpsins hafa í þessu efni eigi selt
markið lágt. Frá mínum bæjardyrum séð gæti slíkl
fyrirtæki átt mikinn rétt á sér. Annað mál er svo,
hversu sameign ríkissjóðs og lyfsala hefði gengið,
þegar til kastanna hefði komið.
Ákvæði 12 gr. hefði heimilað ríkissjóði einhliða
að setja á stofn fyrirtæki til lyfjaframleiðslu, ef
samningar um sameign tækjust ekki. Með því að
leggja átli niður Lyfjaverzlun ríkisins samkvæmt á-
kvæðum frumvarpsins, hefði þannig í raun verið um
að ræða uppstokkun á rekstri Lyfjaverzlunar ríkis-
ins. Má þannig segja, að bæði þetta frumvarp og
frumvarp það, sem áður er vikið að í 12. lið hafi
endanlega snúist um Lyfjaverzlun ríkisins. Sterk rök
hníga einmitt að því, að eftir liggi enn að setja um
þetta fyrirtæki gleggri ákvæði í lögum, sbr. 3. lið
á undan.
Frumvarpið varð ekki útrætt á þinginu. Það var
síðan lagt fram aftur á næsta þingi (94. löggjafar-
þingi, 1973). Höfðu þá verið gerðar nokkrar breyt-
ingar á því, sem fremur voru lil bóta en hitt. Frum-
varpið náði samt ekki fram að ganga. Það var þó
efnislega mun betra en frumvarpið um Lyfjastofnun
íslands. I greinargerð með frumvarpi til laga um
lyfjaframleiðslu gætir að vísu enn sömu tilhneiging-
ar og áður að halla réttu máli með flausturslegum
vinnuhrögðum.
I fylgiskjali með frumvarpi til laga um lyfja-
framleiðslu, þegar það var ílutt í fyrra sinn, er kast-
að fram þeirri hugmyrul að skipta landinu í lyfsölu-
Unnið við Granulator.
LÆKNANEMINN
47