Læknaneminn - 01.03.1981, Blaðsíða 6

Spjall
Aðgangur að góðu lœknisfrœðibókasafni er okkur
lœknastúdentum nauðsyn, ef aðstaða okkar til náms
á að geta talist viðunandi. Slíkt safn þarf að vera
búið góðum bóka- og tímaritakosti, í rúmgóðu hús-
nœði, með vel þjálfað starfslið og nœga lestrarað-
stöðu. Myndi þessi stofnun bjóða upp á fjölþœltari
og betri menntun lœknastúdenta auk þess sem við
gœtum áfram sótt okkur þekkingu í þann fróðleiks-
brunn eftir að námi okkar í deildinni lýlcur.
Með tilkomu slíkrar aðstöðu yrði þekkingaröflun
okkar fjölþcettari og þœr námsaðferðir sem við hejð-
um möguleika á að tileinka okkur myndu nýtast bet-
ur seinna meir, en þau vinnubrögð sem aðstöðuleys-
ið í dag býður upp á. Lestur tímaritsgreina yrði þá
stór þáttur í náminu og fengjum við þar góða þjálf-
un í leit að viðeigandi lestrarefni, þjálfun sem er
ómetanleg á hverjum tírna, bœði í námi og starfi.
Einni.g gœtu kennarar þá í auknum mœli bent stúd-
entum á nýlegar greinar um efni það sem fjallað er
um í lok fyrirlestrar. I slíku bókasafni liefðum við
einnig aðgang að öllum þeim kennslubókum sem
mœlt er með í hverri námsgrein, auk fjölda annarra.
Yrði þannig auðveldara að nálgast námsefnið, auk
þess sem við gœtum dregið úr bókakaupum til muna.
Samliliða vaxandi notkun nýsigagna (kvikmynda,
litskyggna, myndsegulbanda, hljómbanda o. fl.) eykst
þörfin fyrir rúmgott bókasafn, en erlendis eru slík
gögn yfirleitt stór hluti af safnefni lœknisfrœðibóka-
safna.
Hvernig er ástandið í bókasafnsmálum hjá okkur
í dag? Hingað til höfum við aðallega notfœrl okkur
þá þjónustu sem bókasöfn kennslusjúkrahúsanna
hafa upp á að bjóða. Hefur hún þó engan veginn ver-
ið fullnœgjandi. Bókasöfn þessi búa við þröngan
húsakost og lestraraðstaða þar er mjög takmörkuð,
enda einungis œtluð sérmenntuðu starfsfólki viðkom-
andi sjúkrahúss og þeim nemum sem þar eru í starfs-
þjálfun á hverjum tíma. Eru þau engan veginn í stakk
búin til að mœta þeirri aðsókn sem þau óhjákvœmi-
lega verð'a fyrir, en það eru ekki einungis lœknanem-
ar heldur námsfólk úr hinum ýmsu greinum heil-
brigðisfræði sem til þeirra leita. Nú er svo komið að
álagið á þessi bókasöfn er svo mikið, að bókasöfn
Landakotsspílala og Borgarspítala liafa neyðst til að
hœtta að veita nemendum utan sjúkrahúsanna þjón-
uslu sína!
Löngum hefur ástandið verið bágborið, en aldrei
eins slœmt og í dag. Liggur í augum uppi að úrbóta
er þörf hið bráðasta. I nýja lœknadeildarhúsinu er
gert ráð fyrir bókasafnsaðstöðu, þó ekki sé búið að
ákveða hve mikið húsrými sú starfsemi fœr. Gejur
það óneitanlega tilefni til bjartsýni, en óvíst er hve-
nœr sú bygging verður endanlega tilbúin. Ekki get-
um við búið við núverandi aðstöðuleysi þangað til
og er vonandi að forráðamenn deildarinnar finni sig
knúna til að leysa þennan vanda, til bráðabirgða a.
m. k. ef langtímalausn er ekki í sjónmáli.
Þ. Þ.
4
LÆKNANEMINN