Læknaneminn - 01.03.1981, Page 24

TAFLA 1
Aldur 31-76 (51 ár)
Tími 3,5-25 (6,5 klst.)
Op.mort. 1,3%
Late mort. 2,7%
E.F. +34% post op.
S.V. +25% —
E.D.P. —40% —
E.S.V. —30% —
E.D.V. —15% —
Tími = tími frá upphafi einkenna tíi aðgerðar.
E.F. = ejectíons fractoin.
S.V. = stroke volume.
E.D.P. = end diastolic pressure.
E.S.V. = end systolic volume.
E.D.V. = and diastolic volume.
ips og félaga var fyrst og fremst ætluð til að meta
áihættu bráðra kransæðaaðgerða og hvaða þætti
(kliniska eða rannsóknir) væri best að nota til að
velja sjúklinga til aðgerðar. Engin tilraun var gerð
til samanburðar við hóp sjúklinga sem eingöngu
fengu lyfjameðferð. Sjúklingur var talinn hafa byrj-
andi hjartadrep ef hin þrjú megineinkenni bráðrar
kransæðastíflu voru til staðar, þ. e. einkennandi
klinik, hvatahækkun (CPK) og breytingar á EKG.
Sjúklingunum var skipt í tvo hópa. f hópi I voru 16
sjúklingar sem þurftu aðstoð til að halda eðlilegum
blóðjjrýstingi (lyf eða „intraaortic balloon pump-
ing“), en í hópi II voru 59 sjúklingar sem ekki
þurftu á slíkri aðstoð að halda. Kransæðamyndatök-
urnar voru án áfalla og aðgerðirnar gengu mjög vel.
Aðeins einn sjúklingur lést á sjúkrahúsinu (þ. e. að-
gerðadauði 1,3%) og tveir létust nokkrum mánuð-
um síðar (þ. e. síðlát 2,7%). Allir sjúklingarnir sem
létust voru úr hópi I. Ilvað varðar áhrif á blóðföll
vísast í töflu 1. Þeir félagar halda því fram að þeir
sem hafi slæma reynslu af bráðum kransæðaaðgerð-
um hafi ekki valið sjúklinga rétt til aðgerðar. Mikil-
vægast er að drepið sé ekki að fullu myndað því
eins og kom fram hér að framan þá er viss hætta ef
blóðflæðið er endurnýjað áður en drepið er full-
myndað (reperfusion injuries). Telja þeir að besta
viðmiðunin til að meta hvort drepið er enn að
stækka sé brjóstverkur sjúklingsins. Einnig benda
þeir á að árangur sé oft lélegur ef CPK er mjög hátt
við komu á sjúkrahúsið og ef sjúklingurinn þarf
hjálp til að halda uppi eðlilegum blóðþrýstingi.
Athugun DeWood og félaga er aftur á móti mun
viðameiri og beinist fyrst og fremst að því að bera
saman sjúklinga sem annars vegar fengu hefð-
bundna lyfameðferð og hins vegar þá sem voru
skornir strax. Reynt var að hafa hópana sem líkasta
og tókst það vel m. t. t. meðalaldurs og kynskipting-
ar, fyrri sögu um brjóstverki og hjartadrep, grein-
ingu bráðrar kransæðastíflu og staðsetningu dreps-
ins, fjöldi sjúklinga með einnar, tveggja eða þriggja
æða sjúkdóm o .s. frv. Sjúklingarnir voru kliniskt
flokkaðir í fjóra hópa eftir ástandi þeirra við komu
á sjúkrahús (Kilip class I—IV). Samræmi var milli
hópanna nema hvað mun fleiri „class“ IV (lost
ástand) sjúklingar voru í skurðhópnum. Þeir félagar
létu klinikina og S-T-breytingar á riti nægja sem
greiningu. CPK var ekki hækkað hjá hluta sjúkling-
anna enda bentu þeir á að þessi hvati hækkaði að
meðaltali ekki fyrr en 4-8 klst. eftir að einkenni
byrja. Þeir sjúklingar sem höfðu hækkað CPK fóru
í aðgerð að meðaltali 9,3 klst. eftir að einkenni hóf-
ust (110 sjúklingar), en hinir að meðaltali 5,3 klst.
(77 sjúklingar).
Ef litið er á árangur kemur í ljós að sjúkrahús-
dauði er mun lægri hjá þeim sem voru skornir en
hinum sem aðeins fengu lyfjameðferð (5,8% vs.
11,5%) og ef Killip class IV hópurinn (lost ástand)
er ekki talinn með þá er munurinn enn meiri (1,2%
vs 9,3%). Dánartíðni ef litið er til lengri tíma (18
-56 mánuðir) er einnig lægri hjá þeim sem voru
skornir en hinum (11,7% vs 20,5% með og 7,1%
vs 18,1% án Killip class IV sjúklinganna). Skurð-
TAFLA2
Sjákrahús dánartíðni Langtíma dánartíðni
I 11,5% 20,5%
II-A 8,1% 17,2%
II-B 2,6% 3,9%
I Lyfjameðferð eingöngu.
II-A Acut aðgerðö CPK hækkað. Meðaltími frá upphafi ein-
kenna til aðgerðar 9,3 klst.
II-B Acut aðgerð. CPK eðlilegt. Meðaltími frá upphafi ein-
kenna tíl aðgerðar 5,3 klst.
22
LÆKNANEMINN