Bænavikan - 07.12.1940, Blaðsíða 38

- 36 -
andi: Það er reynsla, sem br. L., formaður sænska konfer-
ensins í Finnlandi,skrifar. Hánn fór og heimsótti fangana
hjá RÚssum. Og stundum fekk hánn leyfi til að. tala til 600
manna í einu. Þessir menn, sem árum saman hafa ekki fengið
neina andlega fæðu, og voru næstum hungurmorða í beim skiln-
ingi, hlustuðu með mikilli athygli á bróður vorn, er hann
talaði um endurkomu Jesú. Bróðir okkar talaði nokkrum sinn-
um til þessara manna, og er þeir höfðu hlustað á hann, fállu
■þeir á kné og signdu sig. Þeir hlustuðu allir með mikilli
athygli á boðskapinn um endurkomu Jesú.
Það gengur áfram í Suðúr-ÍSmeriku. Þarna er ástandið ekki
.eins erfitt og á stríðs-
svæðunxxm og í fangabúðunum, og/þarria vinnast líka sálir fyr-
ir Krist. I hinum kyrru fruraskógum talar andi Guðs til
sálnanna eins og Neilsen formaður þessarar deildar segir
okkur: . . ' , .
"Síðastliðinn Júnímánuð .vár.ég á árssamkomu í borginni
Maues við neðri hluta Amazónfljótsins. Þessi borg er um
1000 mílur inni í landi í frumskógunum. Þar barf maður ekki
að vera hræddur við að ganga yfir götu vegna bílahættu, því
þar eru engir bílar. Eg sá.ekki einu sinni vagn eða uxakerru
í þessari borg. Allir ferða.st þar með bátum."
"Þarna höfðum við samkomur £ átta daga, og um 300 af með-
limum okkar komu á samkomur,. Samkomurnar gengu vel og marg-
ir'gáfu sig Guði. Hvíldardaginn voru 16 skírðir. Meðal
þeirra voru gömul hjón og dáttir þeirra. Maðurinh var 86 ára
og konan 82. Maðurinn yar -næstum því blindur og varð að
styðja hann. Þessi hjón höfðu nýlega kynnst Sannleikanum.
0g þegar þessi aldni bróðir Amaral kom upp úr vatninu, lagði
hann saman hendurnar og l.eit.upp til himins,- og þakkaði Guði
fyrir það blessaða ljós, er.'.hánn hafði hlotið. Það var eins
og andlit hans ijómaði, svó hamingjusamur var hann. En fáum
vikum síðar varð ganla konah lasin og dó eftir stutta legu,
fullviss í hinni blsssuðu von. .Hún fagnaði í trú sinni og
virtist vel undir pað búin að deyja."
"Um það.bil máhuði síðar heimsótti einn bróðir okkar
hinn gamlá Amarál.' sem talaði-um. hvernig hann hefð.i nisst
koiiu sína, og að nú hefði hún scfnað og biði eftir *að heyra
röaú lífgjafans. Hann talaði einníg um, hve glaður hann væri
yfir því að hafa fundið þennan sannleika, og að þau hefðu