Stuðlaberg - 01.12.2016, Side 20

20 STUÐLABERG 2/2016
ævintýralegt hláturskast í miðjum þessum
grafalvarlega fyrirlestri, reyndi að kæfa
hláturinn með því að þykjast hafa fengið
hóstakast en allt kom fyrir ekki og á endanum
varð hann að yfirgefa salinn. Löngu seinna
kom hann til baka tárvotur og sakaði mig um
að vera að reyna að drepa hann.
Heiða Guðný: Aðallega hef ég „panikkað“
yfir því ef ég hef óvart skilið símann minn
einhverstaðar eftir á glámbekk, það eru ekki
allar vísurnar sem þar eru geymdar alveg
prenthæfar eða til þess fallnar að auka á vin­
sældir.
Hafið þið orðið fyrir því að heyra texta sem særa
brageyrað? Hvernig bregðist þið þá við?
Ásta: Já, já, oft! En ég reyni að láta það sem
vind um eyrun þjóta, þ.e. ef fullorðið fólk á
í hlut. Krökkum bendi ég á hvað betur mætti
fara og hjálpa þeim kannski að klára vísurnar.
En svo hef ég ákaflega gaman af að lesa afkára­
legar vísur og gamlir þættir af fólki, sem orti
af hjartans lyst og gat þó aldrei komið saman
réttri vísu, eru mín uppáhaldslesning. Þá hlæ
ég upphátt og læri stundum óvart smellnustu
vísurnar. Það gefur sér enginn brageyrað sjálfur
og hví skyldi fólk láta það aftra sér?
Fanney: Það er alltaf erfitt, sérstaklega
vegna þess að fólk er gjarnan svo glatt með
sig að hafa sett saman vísu. Það verður þá
bara að gera gott úr þessu og vona að æfingin
skapi meistarann einhvern daginn.
Heiða Guðný: Já, það skeður oft og er óþægi­
legt, en það er ekkert annað að gera en hrósa
viðkomandi fyrir, því oftast er fólk að gera sitt
besta og skapa eitthvað sem það er stolt af.
Hverjar eru uppáhaldsvísur ykkar ef miðað er
við það sem þið hafið gert sjálfar?
Ásta: Ég geri ekki viljandi upp á milli barn­
anna minna og ekki vísnanna heldur!
Fanney: Ég held voða lítið utan um vísurnar
mínar, flestar þeirra eru búnar til einhvers
staðar undir stýri og helsti möguleikinn á að
þær lifi eitthvað áfram er að ég sendi systrum
mínum þær í gegnum símann. Fyrir nokkrum
árum var ég samt á leiðinni heim í Skaft­
ártunguna, norðan úr landi. Ég var seint á
ferðinni eins og stundum áður, á fallegri vor­
nótt og á leiðinni upp úr Tungu varð þessi til:
Upp til fjalla annan varla,
yndislegri fann ég reit.
Best ég kalla höfði að halla
heima' í minni bernskusveit.
Heiða Guðný: Eitt vinsælt yrkisefni sum­
arið sem ég smíðaði pallinn við íbúðarhúsið
var sú hætta sem Jóna frænka mín og Ásta
systir töldu vera á að Google Earth væri að
fylgjast með hvort svona mannvirki eins og
sólpallar heima við hús væru notaðir til ást­
arleikja. Svo dag einn þegar ég var að slá fékk
ég svohljóðandi SMS frá Ástu: „Google-bíll­
inn er á ferð í Skaftártungu, ég get svarið
Ljótarstaðir í Skaftártungu.