Úrval - 01.04.1966, Side 72

70
ÚRVAL
staðar, engir hermenn á verði á þýð-
ingarmestu stöðunum. Er hann ók
í gegnum Friedenauhverfið, leit
hann á hverjum morgni út undan
sér til heimilis velþekkts nazista,
háttsetts embættismanns í póstþjón-
ustu Berlínarborgar. f gegnum dag-
stofuglugga gat hann enn komið
auga á stóru andlitsmyndina í risa-
vaxna rammanum. Málverkið af
Adolf Hitler var þarna enn á sínum
stað. Það mátti greina hina hroka-
fullu andlitsdrætti, dregna skærum
litum.
Poganowska ályktaði svo með
sjálfum sér, að það hefði þegar ver-
ið búið að afmá þetta foringjaaltari,
ef ástandið væri í raun og veru
hættulegt.
Hann hottaði blíðlega á hestana
og hélt áfram ferð sinni. Þrátt fyrir
allt sá hann enga ástæðu til þess
að fyllast neinni sérstakri hræðslu.
Spandau, vestasta hverfi Berlínar,
hafði sloppið við hinar ofsalegu loft-
árásir. í friðsæla, sveitalega hverf-
inu Staaken, sem taldist til Span-
dau og var alveg yzt í útjaðri borg-
arinnar, bjuggu innilega þakklát
hjón, Robert og Ingeborg Kolb að
nafni. Einu sprengjurnar, sem höfðu
fallið þar í nágrenninu, höfðu fall-
ið nálægt flugvellinum án þess þó
að hitta hann. Skemmdirnar höfðu
orðið mjög litlar. Og heimili þeirra
var enn algerlega óskemmt. Lífið
hélt áfram sinn vanagang, að mestu
leyti óbreytt, að því undanskildu,
að Robert, sem var tæknilegur fram-
kvæmdastjóri í prentsmiðju, fann
sífellt meira til þess, hversu dagleg
ferð til vinnunnar inni í miðbiki
borgarinnar varð honum sífellt erf-
iðari, enda var hann orðinn 54 ára
gamall. Hann lenti því í lífshættu
daglega vegna hinna stöðugu dag-
árása Bandaríkjamanna.
Kvöld þetta höfðu þau hjónin ætl-
að sér að venju að hlusta á fréttir
þær, sem brezka útvarpið (BBC)
útvarpaði á þýzku og bannað var
algerlega að hlusta á í Þýzkalandi.
Þau höfðu því getað fylgzt stöðugt
með fréttum BBC af framsókn
Bandamanna. En það var samt eins
og hið íriðsæla, sveitalega umhverfi
þarna á borgarmörkunum hefði þau
áhrif, að þeim fannst það óhugs-
andi, að nokkur ógnun vofði yfir
borginni á næstu grösum. Þeim
fannst stríðið á vissan hátt fjar-
lægt og óraunverulegt. Robert Kolb
var sannfærður um, að „þetta færi
allt fram hjá þeim“, og Ingeborg
var sannfærð um, að Robert hefði
alltaf rétt fyrir sér. Þegar öllu var
á botninn hvolft, þá var hann fyrr-
verandi hermaður úr fyrri heims-
styrjöldinni.
í aðaistöðvum sínum í þriggja hæða
húsi í úthverfi Landsberg, 25 míl-
um fyrir austan Oder, sat Georgi
Zhukov, marskálkur Sovétríkjanna,
við skrifborð sitt. A vegg einum
hékk risavaxið kort af Berlín, sem
sýndi í smáatriðum fyrirhugaða
sókn Zhukovs til borgarinnar og
inn í hana, hertöku hennar. Á skrif-
borði hans voru þrjú símatæki. Eitt
var til almennrar notkunar. Annað
tengdi hann við marskálkana Rok-
ossovskii og Koniev, yfirmenn risa-
vaxinna herja í nyrðri og syðri
fylkingararmi sóknarherja hans.