Úrval - 01.03.1969, Page 32

30
ÚRVAL
ónæmir fyrir skæðum smitsjúk-
dómum.
Hér er merkilegt rannsóknarefni,
ef landnám menningarinnar hefir
ekki þegar svipt okkur tækifærinu.
Það sem skiptir okkur máli er að
vita, hvernig við eigum að lifa til
að varðveita heilbrigðina, m.a.
hvaða mat við eigum að borða og
hvernig framreiddan. Það á langt í
land, ef það tekst nokkurntíma, að
við fáum leyst þessa gátu með
rannsókn á einstökum næringarefn-
um, þótt slíkar rannsóknir hafi sitt
gildi. Með nútíma efnagreiningarað-
ferðum finnum við aðeins hluta af
öllum þeim næringarefnum, sem
náttúrleg fæða hefir að geyma og
líkama okkar eru nauðsynleg. Með
einangrun þeirra mun okkur seint
takast að næra líkamann rétt. En
neyzla náttúrlegra fæðutegunda í
hæfilegri fjölbreytni tryggir okkur
gegn efnaskorti, hvort sem um er að
ræða þekkt eða óþekkt næringar-
efni. Og það er val, ræktun og með-
ferð þessara fæðutegunda, sem við
þurfum að læra, og til þess eigum
við að ganga í skóla hjá börnum
náttúrunnar, ef þau er enn að finna
í jarðarríki.
Þegar ég náði 65 ára aldri, datt mér þetta í hug: Ef það væru 15
mánuðir í hverju ári, væri ég aðeins 52 ára. Það er einmitt þetta, sem
að okkur genigur, við teljum allt í tölum og númerum alla hluti. Við
skulurn taka kvenfólkið sem dæmi. Mér finnst, að það eigi það skilið
að fá fleiri en 12 ár á milli 28 og 40 ára aldurs.
Rithöfundv/rinn James Uhurber.
Ég var í klippingu hjá rakaranum mínum, sem er hin mesta skrafa-
skjóða, svo að ekki sé meira sagt. Hann var að segja mér frá elzta
syni sínum, sem var nýgenginn I flotann. Þegar ég var búinn að h'lusta
á heila runu af ævintýrum og afreksverkum sonarins, spurði ég kurt-
eislega, hvort honum líkaði lífið í flotanum. Þá stakk rakarinn minn
hendinni í vasann og dró þaðan upp síðasta bréf sonaiins, sem -hann
hvatti mig svo til að lesa. Ungi sjóliðinn virtist augsýnilega þekkja
pabba sinn heldur betur, þvi að bréf hans hófst á þessu ávarpi:
„Kæri pabbi og viðskiptavinur."
Mark MacHaff :j@.
Yfirliðþjálfinn á Itazukeílugvellinum i Japan var að leggja nýju flug-
liðunum lífsreglurnar. Þar á meðal sagði hann, að það væri mjög óvit-
urlegt af þeim að giftast japönsiku stúlkunum. Hann sagði: ..Nú, svo
farið þið með þær heim til Bandaríkjanna og þær verða alveg „niður-
brotnar" manneskjur, og þið munuð alls ekki geta fengið nýja vara-
hluti > þær.“
Milton F. Gragg.