Úrval - 01.03.1969, Blaðsíða 96

94
ÚRVAL
liggja, að komast fljótlega að raun
um, hvað það var.
CASTELLAMMARESESTRÍÐIÐ
Valachi átti eftir að komast að
raun um, að „vandræðin, sem voru
í aðsigi“, voru fólgin í meiriháttar
krampateygjum í hinum ítölsku
undirheimum í Bandaríkjunum. —
Lögregluyfirvöld ýmissa borga og
alríkislögreglan gerðu sér að vísu
grein fyrir hinni sögulegu þýðingu
þessarar miklu umbyltingar, en það
var langt því frá, að þeim hefði
tekizt að mynda sér heildarmynd
af því, sem var að gerast: Þeir
vissu í rauninni ekki í hverju bar-
átta þessara sundurleitu afla var
fólgin, vissu ekki, um hvað þau
kepptu. En svo veitti Valachi loks-
ins þessar upplýsingar, sem höfðu
aldrei verið veittar fyrr. Þær veita
furðulega innsýn inn í heim glæpa-
samtakanna Cosa Nostra, heim
grimmdar, græðgi og hræðilegra
svika og alls kyns baktjaldamakks
og hrossakaupmennsku. Og þannig
er heimur Cosa Nostra enn þann
dag í dag. Það er sem maður verði
bergnuminn af þeirri hryllilegu
mynd, sem blasir við, þegar
skyggnzt er á bak við tjöldin.
Það voru ekki ítalir, sem fundu
upp skipulagða glæpastarfsemi, og
það voru ekki heldur þeir, sem
hófu slíka starfsemi fyrstir manna
í þessu landi. Þegar hin fyrsta flóð-
alda ítalskra innflytjenda skall á
ströndum Bandaríkjanna á síðari
hluta 19. aldar, þá stóðu undir-
heimar glæpaverka hér þegar með
miklum blóma. Og þeir undir-
heimar voru fyrst og fremst í hönd-
um íra og Gyðinga. En lítill hópur
hinna nýju ítölsku innflytjenda
fluttu reyndar með sér sinn hefð-
bundna klíkuskap, og fyrirlitningu
fyrir lögum og rétti og öllu því,
sem bar heitið lögleg yfirvöld. Var
þar aðallega um að ræða innflytj-
endur frá Napólí, Kalabríu á Suð-
ur-ítaliu og Sikiley. Og hópar þess-
ir voru sérstaklega snjallir skipu-
leggjendur, enda átti sá hæfileiki
þeirra eftir að gera þeim fært að
ná yfirráðum í heimi hinnar skipu-
lögðu glæpastarfsemi í Bandaríkj-
unum.
Það var á bannárunum á þriðja
tug þessarar aldar, að ítalskir at-
vinnuglæpamenn urðu afl, sem fór
að láta til sín taka víðs vegar um
gervöll Bandaríkin. Ólöglegt brugg,
smygl og leynivínsala var ekki
neitt nýtt fyrirbrigði í þeirra aug-
um. Þetta þekktu þeir allt saman
úr hinum einangruðu fátækra-
hverfum, sem ítölsku innflytjend-
urnir söfnuðust yfirleitt saman í.
Og þeir urðu því á undan hinum á
hinum risavaxna, dauðþyrsta mark-
aði, sem breiddi út faðminn á móti
þeim, er vínbannið komst á. Og
upp frá því lutu þeir engum ein-
staklingi né yfirvöldum.
Enda þótt Alphonse „Örótti Al“
Capone hafi orðið frægastur þeirra
allra á sinn hátt á þessum árum,
þá var hann í raun og veru ekki
valdamesti maður ítalskrar glæpa-
starfsemi í Bandaríkjunum, heidur
var það lítill náungi, sem gekk
undir nafninu Giuseppe „Jói hús-
bóndi“ Masseria, hégómlegur, iág-
vaxinn maður. Ógnvænlegur hóp-
ur annarra glæpaforingja hafði svo