Úrval - 01.03.1969, Blaðsíða 114

112
ÚRVAL
mesta lof fyrir ýmsar dyggðir. Einn
lýsti því yfir, að hann væri „skil-
yrðislaust heiðarlegur og hefði
ljóstrað upp mörgum tilfellum, þar
sem um var að ræða mútur og
svartamarkaðsbrask." í raun og
veru var Genovese sjálfur reyndar
höfuðpaurinn að baki risavöxnum
svartamarkaðshring í Napólí, og
uppljóstranir hans höfðu aðeins
verið gerðar í því skyni að útiloka
samkeppni, sem reyndar tókst von-
um framar.
Það var Orange C. Dickey lið-
þjálfi, samvizkusamur starfsmaður
rannsóknardeildar hersins, sem
komst loks að því sanna, hvað
Genovese snerti. í ágúst árið 1944
handtók hann Genovese vegna upp-
lýsinga, sem honum hafði tekizt að
afla sér um ítölsk svartamarkaðs-
viðskipti. Þá vissi Dickey jafnvel
ekki, hver þessi fangi hans var í
raun og veru. En í nóvember fékk
hann upplýsingar frá bandarísku
alríkislögreglunni þess efnis, að
lýst hefði verið eftir Genovese
vegna ákæru um morð í New York.
Genovese var í óskaplegri klípu.
Aðalvitnið gegn Don Vito var einn
af byssubófum Cosa Nostra, Ernest
Rupolo að nafni, sem gekk undir
nafninu „Haukurinn“. Hann hafði
átt aðild að „samningi" á vegum
Genovese árið 1934. Samkvæmt iög-
um New Yorkfylkis nægði ekki eitt
vitni, heldur þurfti annað vitni til
þess að staðfesta framburð hins
vitnisins. Og „Hauknum“ til stuðn-
ings var minni háttar bófi, Peter
LaTempa að nafni. Júlíus Helfand,
aðstoðarsaksóknari Brooklynhverf-
is í New York, beið nú bara eftir
tækifæri til þess að saksækja Geno-
vese, strax og Dickey kæmi með
hann sem fanga til Bandaríkjanna.
Vito beitti öllum þeim áhrifum,
sem hann hafði enn á Ítalíu. Hann
bauð Dickey 250.000 dollara í reiðu-
fé fyrir að „gleyma“ þessu öllu
saman, en Dickey fékk þá 210 doll-
ara mánaðarlaun hjá hernum. Dick-
ey neitaði, og Genovese sagði þá,
að hann ætti eftir að sjá eftir því.
Vito breytti skyndilega um bar-
dagaaðferðir, einmitt þegar Dickey
hafði tekizt að útvega þeim far með
herflutningaskipi til New York. —
„Heyrðu, stráksi," sagði Vito við
hann, „þú gerir mér nú meiri greiða
en nokkur hefur nokkurn tíma gert
mér. Þú ert einmitt að hjálpa mér
til þess að komast heim.“ Genovese
hafði góða ástæðu til þess að vera
hvergi smeykur, vegna þess að Cosa
Nostra hafði flýtt sér að eyðileggja
möguleikana á málshöfðun gegn
honum. í janúar árið 1945 fannst
Peter LaTempa látinn í fangaklefa
sínum. Líkskoðun leiddi í ljós, að
hann hafði nóg eitur í skrokknum
til þess „að drepa átta hross.“
Helfand aðstoðarsaksóknari
reyndi að afla sér frekari sönnun-
argagna, eftir að Genovese var
kominn til Bandaríkjanna, en að
lokum neyddist hann til þess að
viðurkenna, að það væri útilokað,
að hann gæti saksótt Genovese. •—■
„Haukurinn“ hafði setið í gæzlu-
varðhaldi, ákærður fyrir morðtil-
raun. Nú var honum launaður sam-
vinnuviljinn með því að sleppa
honum. Að vísu var hann varaður
við því, að hann væri í raun og
veru að fremja sjálfsmorð með því