Úrval - 01.11.1969, Blaðsíða 76

74
URVAL
sem hann hafði hingað til eingöngu
skrifað um.
„'É'g er aðeins ósköp venjulegur
maður,“ var Burroughs jafnan van-
ur að segja, „og ég býst því við því,
að hvað eina, sem ég hef áhuga á,
hljóti að vera öðrum áhugaefni. •—
Bækur mínar eru til skemmtunar,
og þær voru ekki heldur ætlaðar til
neins annars. Töfrar þeirra eru ein-
faldlega fólgnir í þeirri staðreynd."
Og sérhver nýr lesandi fellur fyr-
ir töfrum þessum. í hvert sinn sem
enn einn drengur eða stúlka tekur
sér í hönd eintak af bók þeirri, sem
Burroughs skrifaði í örvæntingu
sinni fyrir 57 árum, og gefur sig
ævintýrinu á vald . . . „fljúgandi
á milli sveigðra og blaktandi greina
. . . með ótrúlegum flýti . . . frá
einni himinháu greininni til ann-
arrar . . . svífandi í svimandi boga
yfir i næsta tré . . . hátt yfir hinum
svörtu gróðurdjúpum frumskógar-
ins“ . . . já, í hvert skipti, sem slíkt
gerist, þá öðlast Tarzan, „Konungur
frumskógarins", nýtt líf . . . og lifir
að nýju.
Áður fyrr voru sjómenn mjög á móti því að leggja upp í siglingu á
föstudegi. Að lokum gekk þetta svo langt, að brezka stjórnin ákvað að
sanna, að þessi afstaða væri grundvölluð á hjátrú og engu öðru. Því
lét hún leggja kjöl að nýju skipi á föstudegi, lét hleypa því af stokk-
un.um á föstudegi, skírði það „H.M.S. Föstudag" og sendi það á haf
út á föstudegi.
Það var bara eitt að áætlun þessari — það sást aldrei tangur né tetur
af skipi eða áhöfn þaðan í frá.
Our Navy.
Charles J.Hitch, fjármálafulltrúi Varnar.málaráðuneytisins, var eitt
sinn í forsæti á blaðamannafundi ráðuneytisins. Hann var þá beðinn um
að svara alveg sérstaklega erfiðri spurningu um einn kostnaðarlið her-
málanna. Hann byrjaði samstundis að fara í kringum efnið alveg ósjálf-
rátt eins og köttur í kringum heitan graut. Skyndilega þagnaði hann,
hugsaði sig svolítið um og spurði svo aðstoðarmann sinn: „Henry, er ég
að reyna að komast hjá því að svara spurningu, sem við höfum þegar
svar við?“
Don MacLean.
Fangelsi nálægt Eyrarbakka á íslandi sleppir föngum sínum út á
hverjum degi, svo að þeir geti unnið hjá bændum í nágrenninu. Þeir
hafa gefið drengskaparloforð um að snúa aftur til fangelsisins á kvöldin.
Nýlega kom einn fangelsisbúinn ekki „heim“ fyrr en um miðnætti.
Fangavörðurinn varð önugur og skammaði hann með þessum orðum:
„Ég opna bara ekki dymar fyrir þér, næst þegar þú kemur of seint
heirn."
Louis Botto í „Look.