Úrval - 01.11.1969, Síða 100

ÚRVAL
9Ö
upp strákana, hvort sém það var
í lofti eða á jörðu niðri. Flest fólk
er hissa á þessum fréttum, því að
það heldur, að þar sem Randy er
þjálfunarsérfræðingur að atvinnu,
hljóti þessi kunnátta hans að hafa
sömu töfraáhrifin heima og að
heiman. Það er að vísu satt, að
samkvæmt leyfi, sem hangir inn-
rammað uppi á vegg, er Randall
Chamber nægilega menntaður og
hæfur til þess að. starfa sem sálfræð-
ingur í, Pennsylvaníufylki. En þeir
Mark og Craig hafa bara einnig
starfað sem eigin sálfræðingar allt
frá fæðingu, og þeirra sálfræði hef-
ur gengið með sigur af hólmi.
Samkvæmt öllum bókum um
barnauppeldi sofa eðlileg börn til
dæmis langan tíma í einu, ef það
rikir ró og friður í umhverfi þeirra.
En því var ekki þannig farið með
þá Mark og Craig. Það var alveg
sama, þótt inni ríkti alger frið.ur
og alger ró. Þeir vöktu mig samt
ætíð upp af blundi mínum.
Randy komst að þeirri niður-
stöðu, að ástæðan væri sú, að þeir
hefðu ekki nægan svefn og
ég ekki heldur. „Þú beitir ekki réttri
aðferð við að fá drengina í hátt-
inn og svæfa þá,“ sagði hann í að-
finnslu rómi. „Þú flýtir þér of mik-
ið og sýnir þeim ekki nægilega þol-
inmæði.
Kvöld eitt ákvað hann svo að
sýna mér, hvernig fara skyldi að.
Þegar öllu háttunarumstanginu
var lokið og strákarnir voru loks
komnir í háttinn, lagðist Randy við
hlið Marks í rúminu hans. Strák-
arnir urðu jafnvel enn ræðnari og
eirðarlausari en fyrr, eins og ég
hafði gert ráð fyrir. í stað þess að
sofna, virtust þeir verða meira vak-
andi með hverri mínútu, sem leið.
Að lokum tók Mark til sinna ráða.
Hann sneri sér að pabba sínum og
sagði: „Viltu fara úr rúminu mínu,
svo að ég geti farið að sofa?“
Þetta nægir víst sem lýsing á að-
ferðum sérfræðingsins.
Þjálfun réttra salernisvenja er
líka annað uppáhaldsefni í bókum
um meðferð barna. En bækurnar
minnast bara aldrei á þau börn,
sem hafa svo mikinn áhuga á þessu,
að þau fara inn á hvert það sal-
erni, sem verður á vegi þeirra. Báð-
ir strákarnir okkar voru einmitt
gæddir þessum eldlega áhuga á sal-
ernum. Þegar við vorum í hús-
næðisleit, gátum við alltaf reikn-
að með því, að Mark mundi prófa
allan salernisútbúnað fyrir okkur.
Craig gerði það aftur á móti að
eins konar tómstundastarfi að heim-
sækja opinber salerni. Því opinber-
ari sem þau voru, þeim mun betri
voru þau að hans áliti. Hann náði
hátindinum í þessari tómstundaiðju
sinni, er við heimsóttum eitt sinn
geysistóra deildarverzlun.
Við vorum stödd á neðstu hæð-
inni. Við Randy höfðu stanzað við
afgreiðsluborð til þess að skoða
gluggatjaldaefni. Og þá hvarf Craig
skyndilega. Venjulega vita foreldr-
ar ekki, hvar þeir eiga að byrja að
leita að týndum krakka. En þetta
var ekki neitt vandamál, hvað okk-
ur snerti. Hópur af viðskiptavinum
hafði safnazt saman umhverfis pall
einn í hreinlætistækjadeildinni, þar
sem sýnd voru ýmis konar hrein-
lætistæki. Og þeir skellihlóu. Við