Úrval - 01.11.1969, Blaðsíða 112

110
eru alveg stórhrifnir. Gestur einn
frá Suður-Afríku var í þann veg-
inn að halda heim og lýsa þar yfir
því ,að bandcurísku þjóðfélagi sé í
rauninni stjórnað af kvenfólki.
Hann sagði, að maður þyrfti ekki
annað en að koma á bandarísk
heimili til þess að sjá, að konurn-
ar væru þær, sem ríktu, því að all-
ur húsbúnaður væri svo augsýni-
lega valinn af þeim og flestir banda-
rískir karlmenn yrðu að búa í her-
bergjum, sem þeim geðjaðist jafn-
vel ekki að.
Svo fór hann í skoðunarferð um
vinnustofu Randy. Þegar hann sá
allt þetta dásamlega samsafn, tók
andlit hans að ljóma. Hann hristi
hönd Randy innilega. Hann óskaði
honum til hamingju með, að hann
skyldi vera húsbóndi á sínu heim-
ili.
Það er staðreynd, að ég skoða
þessa vinnustofu sem rottuhreiður,
en Randy álítur hana vera eins kon-
ar sýningarsal. Ég hef komizt á þá
skoðun, að ástæðuna fyrir þessum
skoðanamismuni sé fyrst og fremst
að finna í hinum eðlislæga mismuni
kynjanna. Karlar og konur ganga í
hjónaband, af því að þeim finnst
meðlimir hins kynsins svo töfrandi.
En brúðurin og brúðguminn eru
varla fyrr búin að hrista hrísgrjón-
in úr skónum, áður en þau f ara bæði
tvö að reyna að þurrka burt þenn-
an eðlislæga mismun kynjanna, ef
svo mætti að orði komast. Sumir
kosta mjög miklu til, jafnvel skiln-
aði, til þess eins að uppgötva það,
er þeir giftast aftur, að þeir verða
að horfast í augu við sama vanda-
málið og fyrr, þ. e. meðlim hins
ÚRVAL
kynsins, sem er hið raunverulega
vandamál.
Ég þykist ekki skilja það, hvers
vegna hitt kynið þarf að vera alveg
svona ólíkt. Bezta hugmynd min á
þessu sviði er sú, jafnvel þótt hún
grundvallist ekki á neinum vísinda-
legum sönnunum, að heili karl-
mannsins vinni alveg öfugt við
kvenheilann, þ. e. að það sé um að
ræða starfsemi, sem sé hliðstæð öf-
ugum sólargangi eða úri, sem geng-
ur aftur á bak. Ef. fleiri konur gerðu
sér grein fyrir þessu, held ég, að það
mætti bjarga flestum hjónböndum.
OG NÚ ERU ÞEIR ÞRÍR
Eitt helzta vandamálið, sem er
því samfara að giftast vísindamanni,
felst í þeim möguleika, að afkvæm-
in verði kannske líka vísindamenn.
Þegar ég verð fyrst vör við vísinda-
legar tilhneigingar í fari þeirra
Marks og Craigs, barðist ég hetju-
legri baráttu við að kæfa þær. É’g
gaf þeim boltakylfur, bolta, skauta
og sendi þá í spilatíma. En þetta
líktist því helzt að reyna að sann-
færa tvo fiska um, að þeim geðjist
í rauninni alls ekki að vatni.
Þegar Mark var orðinn 8 ára, bað
hann um smásjá í jólagjöf. Og svo
hófst hann handa við að rækta
brauðmyglusveppi í rannsóknar-
skyni. Upp frá því var hann ekki í
vafa um, hvað hann kysi sér helzt
í afmælisgjafir. Hann bað um efna-
fræðisett, sérstakt útvarpstæki, sem
hann gat tekið sundur og sett sam-
an að nýju, ritsímasenditæki, litla
stjörnuathugunarstöð, gufuvél, seg-
uljárn, fullkomna reiknistokka, lík-