Goðasteinn - 01.09.1966, Síða 10

Goðasteinn - 01.09.1966, Síða 10
sem fátt getur veitt sér, og þess efnaða, sem getur veitt sér allt, jafnvel drengnum sínum sætindi og ýmsan óþarfa. Ég hafði ekki hugsað um að kaupa sætindi eða neinn óþarfa, aðeins eitthvað, sem glatt gæti foreldra mína, þegar heim kæmi, eitthvað, sem gat sett ofurlítinn svip á fátæklega baðstofuna heima, og klukka á laglegri hillu fannst mér mundi gera það. Mér varð litið við. Ég sá þá, að þeir feðgar voru að pakka niður klukkunni, sem ég hafði augastað á. Ég spurði drenginn, hvort hann ætti klukkuna. Já, hann sagði, að pabbi sinn hefði gefið sér hana, til þess að hafa í herberginu sínu, sér leiddist svo að vera klukkulaus, þegar hann væri einn. „Þið eigið kannski ekki aðra klukku“, sagði ég. ,,Jú, pabbi og mamma eiga sitt úrið hvort og svo er stóra klukkan í baðstofunni". Ég gekk þegjandi út. Enginn gaf fá- tæklega drengnum, í heimaunnu, grófgerðu fötunum gaum, nema ef einhver hefði þá hent gaman að því, hvað hann væri luralegur. Um það hugsaði ég þó ekkert, en í sál minni brann heitt bál, tilfinn- ingar mínar kyntu látlaust að þeirri hugsun að reyna að verða sjálf- bjarga maður, sem gæti á einn eða annan hátt unnið framtíð- inni gagn. Nú varð mér reikað að búðardyrum aðalverzlunarinnar. Kannski ég fari þar inn og kaupi fyrir krónurnar mínar. Verzlunarstjóri þar var Þórhallur Daníelsson, kunnur fyrir lipurð í viðskiptum. Ég gekk þar inn. „Hér fást víst kvenklútar, ofanábindur meina ég, og munntóbak“. Já, það var til. Afgreiðslumaðurinn spurði, hvort ég ætti stúlku eða væri farinn að brúka tóbak. Ekki kvað ég það vera, ég ætlaði að færa foreldrum mínum þetta. Honum fannst ég ótrúlega hugulsamur. Klúturinn kostaði 50 aura og ein lykkja af tókbaki krónu. Fyrir aurana, sem af gengu, keypti ég kandís. Nú datt mér í hug að spyrja, hvort ekki fengist hér klukka. Jú, klukkur voru til. Ætli kaupmaðurinn vildi taka eina frá og geyma fyrir mig til haustsins. Búðarmaðurinn gekk inná kontór til kaup- mannsins og sagði honum frá ósk minni. „Varst þú að biðja um klukku“, spurði kaupmaður, um leið og hann gekk að búðarborð- inu, þar sem ég stóð. Ég játti því, ef hún fengist geymd til hausts- ins, ég gæti ekki borgað hana fyrri. „Það er sjálfsagt að gera það fyrir svo myndarlegan pilt.“. Hann sagði búðarmanninum að taka 8 Goðasteinn
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.