Goðasteinn - 01.09.1966, Side 17

á Ægisídu öllum brúarvcrkamönnum í rausnarlegt hóf, sem hann
hélt þeim í stóra timburskálanum við brúna. Var þar setið langt
fram á nótt við gnægð guðaveiga. Hófið var svo framúrskarandi
skemmtilegt, að menn gleymdu vonbrigðum dagsins, sem stormur
og rigning hafði valdið. - Ég og margir blessa minningu þeirra
ágætu Ægisíðuhjóna, Jóns Guðmundssonar og Guðrúnar Pálsdóttur.
Þar átti ég athvarf sem í góðurn foreldrahúsum væri. Eftir að allri
vinnu var lokið, dvaldi ég vikutíma á heimili þeirra við að gera
upp alla reikninga yfir vinnuna og senda Vegamálaskrifstofunni,
sem síðar kvittaði fyrir þá með þökk fyrir „góð skil og góðan
frágang.“
Heimferð mín var ráðin landveg í samfylgd með Suðurlands-
póstum, sem þá voru Loftur Ólafsson og Hannes á Núpsstað. Ferð
Lofts austur frá Odda var 22. scpt. Þann morgun var stormur og
rigning. Ekki hindraði það för pósts, áætlun skyldi reynt að halda
til Prestsbakka, sem var endastöð hans. Ferðin þangað mátti taka
4 daga. Frá Vík lá leiðin um Álftaver, Meðalland og Landbrot.
Þrátt fyrir rigningar og vatnavexti, var komið á Prestsbakka í
áætlun 25. sept. Þar skildu leiðir okkar Lofts í mikilli vinsemd.
Ég gisti í Þykkvabæ hjá Helga Þórarinssyni og Höllu Einars-
dóttur, konu hans, fram eftir næsta degi í góðu yfirlæti. Sú dvöl
mín þar stafaði af samfylgd hennar með okkur Lofti af Rangár-
völlum austur heim til hennar. Var hún síðan kær vinkona mín.
Helgi bóndi kom mér í fylgd með Hannesi pósti. Var farið frá
Prestsbakka 27. sept. í fylgd með okkur var Jón Sigurðsson bóndi
í Svínafelli. Var ég þá kominn í fylgd með orðlögðum ferða- og
vatnamönnum. Kom það sér vel yfir vatnsföllin á Skeiðarár- og
Breiðamerkursandi, því rigningar og vatnavextir voru þess valdandi,
að oftast varð að fara á tæpasta vaði. Mér er það sérstaklega
minnisstætt, þegar komið var að ferlegum álum, stönzuðu þeir
stundarkorn, báru ráð sín saman og sögðu svo, að þarna mundi
fært, þar sem þeir tiltóku, því ríða mætti ofurlítið undan straumi,
„dýpið verður þctta jafnvel upp að herðakambi". Ekki skeikaði
útreikningi þeirra, að því er dýpið snerti, svo þumlungi munaði, en
sú snilld, að sjá það á yfirborði vatnsins, var mér óskiljanleg. Með
þessu móti gekk allt ferðalagið vel. Að Hólum í Hornafirði var
Goðasteinn
15