Goðasteinn - 01.03.1973, Blaðsíða 21

Næst er prestssetrið Hjaltastaður, góð bújörð bæði að hagbeit
og heyskap. En engar jarðir tilheyrðu kirkjunni i minni tíð
heima nema eitt hjáleigukot, sem heitir Svínafell. Mikið afréttar-
land tilheyrir staðnum, sem kallast Kirkjutungur. Þar stendur
afarstór steinn, sem heitir Kirkjusteinn, sýnist í fjarlægð í lögun
einsog kirkja en breytist ofurlítið í sjón, þegar maður kemur að
honum. Hraundalur að sunnanverður við Bjarglandsá liggur undir
Hjaltastað.
Torfkirkja var á staðnum í minni tíð, laglega þiljuð og máluð.
Líkneski af Jóhannesi skírara var í kirkjunni, líka stórt steinspjald,
og á það voru letruð eftirmæli eftir síra Hjörlcif Þorsteinsson,
samin af bróður hans, síra Guttormi prófasti í Vopnafirði. Austan
við kirkjuna er hóll mikill, kallaður Kirkjuhóll. Það var leik-
pláss okkar unga fólksins eftir messur og þegar við gengum til
spurninga. Þar tóku smásveinar saman glímutökum og líka sveinar
og meyjar, og blindingaleikur var líka tíðkaður þar. Fyrir austan
hólinn er stór tjörn, sem kölluð er Matseljutjörn, og Tjarnarás
þar fyrir austan og þar fyrir austan, spölkorn, er langur ás, sem
kallast Gilás. Austan í honum er einna bezt beitiland í Hjalta-
staðalandi. Þar fyrir austan er á, sem fellur milli hamra frá suðri
til norðurs, kölluð Norðurá en öðru nafni Hjaltastaðaá.
Árið 1773 bjó á Hjaltastað prestur sá, er Jón Oddsson hét.
Sonur hans var Einar, faðir Jóns í Snjóholti, föður Jóns Runólfs-
sonar skálds. Guðrún hét dóttir síra Jóns, sem áður er getið,
rnóðir Guðrúnar, konu Þorláks á Ánastöðum, föður Péturs á
Ánastöðum.
Þetta tilgreinda ár skeði það á Hjaltastað, að ósýnileg vera
gjörði vart við sig, kastaði hlutum til og frá í bænum, sem
skemmdir urðu af, og sem meira var, talaði og svaraði spurning-
um, ásótti líka dóttur prestsins og eina vinnukonuna. Fólkið á
staðnum undi illa sambúð við þenna óvætt og vildi fegið fyrir-
koma honum. En það var hægara sagt en gjört. Seinast voru tveir
mcnn fengnir til að hafa samtal við veruna, það voru Hans Víum
sýslumaður, sem þá bjó á Skriðuklaustri, og Grímólfur prestur
Bessason. Grímólfur prestur bauð verunni að lesa Faðirvor. Hún
byrjaði en hafði sumt rangt. Þá sagði Víum: „Lestu rétt, bölv-
Goðasteinn
19