Goðasteinn - 01.03.1973, Síða 43

Goðasteinn - 01.03.1973, Síða 43
sem síðar verður vikið að. Þessir trúboðsbiskupar hafa vafalaust gert hér mikið gagn, á meðan kristnin var að festa rætur. Ætla má, að þeir hafi lært og vígt presta, sem mikill skortur hefur verið á framan af, vígt kirkjur og verið leiðbeinandi um allt kristnihald, en í byrjun 11. aldar hafa þeir fáu prestar, er í landi voru, yfirleitt verið útlendir, enskir, skozkir, írskir o. fl. Kjör presta voru rýr og engar fastar reglur um þau. Prestar urðu venjulega þjónustumenn þess höfðingja, er kirkjuna reisti, og áttu allt sitt undir honum. En brátt fór að tíðkast, að bændur þeir eða höfðingjar, sem kirkjur reistu á bæjum sínum, tækju sjálfir vígslur og þjónuðu að kirkjunum. Mun þetta upphaflega hafa kom- ið til af því, að goðinn, sem jafnframt hafði verið hofprestur, taldi sér nú skylt að sjá fyrir presti. Er íslenzk kristni hafði vaxið og dafnað um hálfrar aldar skeið, var svo komið, að íslendingar sáu, að betra væri að hafa fastan biskup, íslenzkan, yfir kirkjunni, en þá erlendu trúboðs- biskupa, er verið höfðu. Gissur hvíti, sem mest barðist fyrir kristnitökunni, hafði sent son sinn ísleif, (1006-1080) í skóla í Þlcrford í Westphalen, þar sem hann hafði numið klcrkleg fræði. Kusu nú iandsmenn Isleif Gissurarson til að fara utan og fá biskupsvígslu. ísleifur fór á fund Hindriks 3. keisara (1039-1056), en hann gaf honum vegabréf um allt ríki sitt og hélt þá Isleifur á fund páfa, Victors 2. (1055-1057) en páfi sendi hann til Aðal- berts erkibiskups í Bremen (1043-1072) og vígði hann ísleif á hvítasunnudag 1056 til íslands. Ekki var hann vígður til ákveðins stóls, því að fyrir því höfðu landsmenn ekki hugsað. En ísleifur settist að sem biskup á jörð sinni Skálholti. Hann skildi við Döllu konu sína að því er hermir í fsleifs þætti, en hún bjó áfrarn á hálfri jörðinni. Við konu sína hefur fsleifur vafalaust skilið sam- kvæmt boði páfa, en um þær mundir er farið að gæta áhrifa af kröfum fulltrúa Clunystefnunnar um einlífi kirkjunnar þjóna. Ekki mun þó ísleifur hafa barizt fyrir einlífi klerka hérlendis, þótt víst sé hins vegar, að hann reyndi að bæta siðferði manna, er bezt kemur fram í þeim orðum Hungurvöku, er segir, að fsleifur hefði nauð mikla í sínum biskupsdómi af óhlýðni manna. „Lögmaður átti mæðgur tvær, ok þá lögðust sumir menn út í Goðasteinn 41
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Goðasteinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.