Goðasteinn - 01.03.1973, Side 48

Goðasteinn - 01.03.1973, Side 48
Skálholti og bjó að góðum gripum. Klængur var málafylgjumaður mikill og mátti sá aðilinn jafnan betur, er hann fylgdi. En þrátt fyrir alian höfðingsskap og veraldarvafstur, segir þó Hungurvaka að hann væri meinlátsamari í mörgu lagi en aðrir biskupar höfðu verið. Það hljómar fremur ótrúlega í eyrum, en er þó vafalaust rétt. Má vera, að hér sé átt við síðustu ár Klængs, er hann átti við vanheilsu að stríða, eða þá að hann hefur verið að einhverju leyti gripinn af hinni ströngu vandlætingarstefnu, (enda lærisveinn Jóns Ögmundssonar), sem um þetta leyti er að breiðast út innan kirkjunnar, þótt í aðra röndina væri hann mikill veraldarmaður. í tíð Klængs andaðist Björn Gilsson á Hólum. Var þá kjörinn Brandur Sæmundsson (1163-1201). Hann er fyrsti íslenzki bisk- upinn, sem er vígður í Noregi og vígði hann Eysteinn erkibiskup. Hungurvaka segir, að þá Klæng biskup tók að mæða bæði elli og vanheila, sendi hann utan bréf sín til Eysteins erkibiskups í Niðarósi, og bað hann leyfis ,,at hann skyldi ná af hendi at selja lands-fjölskyldir biskupsdóms síns, og að taka annan til biskups í staðinn, eftir dæmum Gissurar biskups“. Bréf þetta til erki- biskups sendir Klængur sennilega utan sumarið 1172, því að 1173 má ætla, að honum berist bréf það frá Eysteini, sem heimilar Klængi að láta kjósa sér eftirmann, eins og Jón Sigurðsson álítur, (Dipl. Isl. I 218-223) sakir þess að 1174 kýs Klængur á þingi Þorlák Þórhallsson til utanferðar. Bréf þetta er mjög fegrað í Hungurvöku, því að það er í rauninni hið versta hirtingarbréf. Eysteinn erkibiskup vill þó ekki birta fyrir alþýðu nöfn þeirra manna, er sekir eru að þeim spjöllum, er hann telur upp, en þau eru helzt að hafa barið, sært og drepið kennimenn, að hafa konur sínar látið og tekið hórkonur undir þær eða þá að hafa hvárar tveggju á sínum heimilum og að lifa svo ógæsku lífi, er alla menn dragi til synda. Eysteinn fyrirbýður kennimönnum, er menn hafa drepið, alla guðþjónustugjörð. Enn fremur bannar hann kenni- mönnum að taka að sér sóknarmál, sem oft geti leitt til ófriðar, nema örvösum frændum sínum, föðurlausum börnum og verndar- lausum konum. Þá segir Eysteinn, að hver sá, er misþyrmi kenni- manni, sé í guðs og páfans banni og megi hvergi lausn taka utn dráp nema hjá páfa, en hjá erkibiskupi fyrir minni afbrot, s.s. 46 Goðastemn

x

Goðasteinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Goðasteinn
https://timarit.is/publication/1897

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.