Goðasteinn - 01.03.1973, Blaðsíða 49

sár og lost og bardaga. Erkibiskup stefnir því næst utan öllum
þeim, er í banni séu fyrir þær sakir, sem hann hefur tilgreint og
fyrirbýður mönnum að hafa samvistir við þá. „En ef menn vilja
þrá sitt við leggja og vili heldur í banni vera en lausn taka, þá
ero bæde þeir, er fyrst hafa tilverkast og so hiner er netiast sidan
j bande med þeim af samuist þeirra. Þa ero allir j einv banne vpp
fra Olafs messo degi þeim at næstur er epter þat missere er þessar
bodord hava flutt verit vrn landit jnan ef eigi vilia menn vikjast
til hialproda þessara“. í upphafi bréfs síns drepur Eysteinn á
ófrið þann, er verið hafi með Islendingum og Norðmönnum um
hríð, og í niðurlagi bréfsins segir hann: „so og þat sem þér hafit
af giortt vit konunginn og vit landzlyd hans. þa leidréttist þat vit
hann. þott marger verde vit botina skipazt. þar sem faer hafa
misgoirt". Eftir allar þessar vandlætingar kemur svo erkibiskup
loks að því efni bréfs síns, sem er svar hans til Klængs biskups
við málaleitan hans um að kjósa sér eftirmann og sem Hungur-
vaka fcgrar svo mjög: „biskups kosningi og ef þier vilit aa heilu
rade standa. þa frestit eigi. latid hann utan koma at sumri at
uisu. þvi bade þrotar Klæng biskup mod og matt og skulut þier
ecki lengur þar ætla tii þionusturgiordar“.
Bréf þetta er hið athyglisverðasta og sýnir ljóslega þá nálægð
sem íslendingar eru komnir í við hið alþjóðlega kirkjuvald og
hvílíkan skörung kirkjan hefur sem yfirmann á erkistólnum.
Einnig sýnir bréfið, að íslendingar hafi ekki notið mikils álits
erkibiskups í siðferðismálum og verið mjög brotlegir við kirkjuna.
Ófriður sá, sem erkibiskup drepur á, og sem lítið er annars um
vitað, er og athyglisverður með því að hann vill að íslendingar
bæti við konunginn, það sem þeir hafi af sér brotið. Að fengnu
leyfi erkibiskups hélt svo Klængur biskup til alþingis næsta sum-
ar og leitaði við höfðingja á kosningu eftirmanns síns. Voru þrjú
biskupsefni tilnefnd til kosningar, þeir ábótarnir: Þorlákur Þór-
hallsson í Þykkvabæ í Veri og Ögmundur Kálfsson í Flatey og
Páll prestur Sölvason í Reykholti. Klængur biskup, sem vafalaust
hefir notið mikilla vinsælda sakir rausnar sinnar og skörungs-
skapar, tók að sér, eftir beiðni manna að ákveða eftirmann sinn
og valdi hann Þorlák ábóta Þórhallsson. Ekki er óhugandi, þótt
Goðasteinn
47