Goðasteinn - 01.03.1973, Qupperneq 57

Ljósm. Albert Jóhannsson.
sem gefinn var matur. Borðhnífar Skógasafns eru því ekki gamlir,
þeir elstu tengdir Skúla Thorarensen lækni á Móeiðarhvoli.
Fjarri fer þó, að eldri mathnífar íslendinga hafi verið upp
til hópa heimagerðir. Um allar aldir Islandsbyggðar hafa hnífar
annarra þjóða flutzt hingað og sér þess víða stað m. a. í jarð-
fundum síðari ára, sumir skartbúnir aðrir með hversdagssvip, ef
svo mætti orða. Islenzkir hagleiksmenn hafa þó verið jafnokar
útlendra í smíði hnífa. Gleggsta dæmið um það er skeiðahnífur
Sigurjóns Magnússonar í Hvammi undir Eyjafjöllum, þar sem
jafnt skeiðar sem hnífur eru gerð af frábæru listfengi og hugviti.
Engum ókunnugum, sem sér, myndi detta annað í hug en þar
væri smíði smíði unnin á verkstæði langt út í löndum. Því
nefni ég hníf Sigurjóns í Hvammi sérstaklega til, að hnífur sá,
er hér skal greint frá, er unninn af náfrænda hans, Eyjólfi Jóns-
syni í Fjósum í Mýrdal. Báðir áttu þeir ætt að rekja til bóndans
og smiðsins Þorsteins Eyjólfssonar í Vatnsskarðshólum.
Langt er síðan ég heyrði fyrst getið um Eyjólf í Fjósum og
Goðasteinn
55