Goðasteinn - 01.03.1973, Page 58

hníf hans, en lítt bauð mér í grun, að safn mitt bæri gæfu til
þess að fá hann til varðveizlu. Svo skeði það í ársbyrjun 1973,
að ég stóð við dyr hússins Þingeyri við Skólaveg í Vestmanna-
eyjum og gerði vart við mig. Fíngerð, lagleg kona á efra aldri
kom til móts við gestinn, sem kynnti sig. Vingjarnlegt bros mætti
honum og svo var sagt: „Það var gott, að þú komst“. Þetta var
Guðrún Eyjólfsdóttir frá Fjósum og hér inni var þá eitt tak-
mark Eyjaferðarinnar, hnífur Eyjólfs í Fjósum, sem hafna skyldi
á safni heimabyggðar hans í Skógum.
Eyjólfur Jónsson í Fjósum var fæddur á Dyrhólum 15. sept.
1861, sonur Jóns Erlendssonar bónda þar og konu hans Elínar
Eyjólfsdóttur. Bar hann nafn öðlingsins afa síns, Eyjólfs Þor-
steinssonar í Steig, sem drukknaði í lendingu á Melnum 1864.
Fjölskyldan fluttist að Keldudal í Mýrdal og þar átti Eyjólfur
heima frá 1865-1905.
Jón Erlendsson í Keldudal var snillingssmiður á járn. Hann
smíðaði m. a. feikn af ljáum fyrir bændur í Mýrdal og skónálar
fyrir konur þeirra. Eyjólfur sonur hans byrjaði snemma að fást
við smíðar, en Jóni var sárt um smíðakolin, enda ekki auðvelt að
afla þeirra. Bannaði hann Eyjólfi að taka upp eld eða vera í
smiðjunni einn síns liðs. Eitt sinn fór Jón inn í Höfða að huga
að kindum. Notaði Eyjólfur þá tækifærið, braut bann föður síns
og fór í smiðjuna. Þar fullsmíðaði hann handnafar og lét hann
liggja eftir á aflinum. Jón kom þar að hlutnum, handlék hann og
sagði við Eyjólf: „Hefur þú gert þetta, Eyjólfur?“ Hann játaði
því. Jón hafði þá ekki fleiri orð, nema hvað hann sagði: „Þú
mátt fara í smiðjuna, þegar þú vilt.“ Eyjólfur var þá fyrir innan
fermingu. Um líkt leyti smíðaði Eyjólfur nokkrar skónálar fyrir
móður sína. Fyrir nálarnar keypti hún spurningakver handa Eyj-
ólfi. Fannst honum þá verk sitt betur óunnið, því spurningakverið
þótti honum heldur ófýsilegt til náms.
Sr. Lárus Þorláksson í Hvammi bjó Eyjólf undir fermingu.
Spurningatímarnir fóru fram í stofunni í Hvammi. Þar inni var
þá eitthvað af smíðatólum Halldórs Bjarnasonar snikkara. Þang-
að renndi Eyjólfur oft augum. Einu sinni kallaði sr .Lárus snöggt
til Eyjólfs: „Hvað var það, Eyjólfur? Geturðu sagt mér það?“
56
Goðastemn