Goðasteinn - 01.03.1973, Qupperneq 63

Síðar á ævinni gerðist Helgi mikilvirkasti smali íslenzkra blaða,
tímarita og bóka í annarra þágu á þessari öld. Frá rykföllnum
loftum, kjöllurum, skápum og hirzlum hefur hann dregið ósam-
stætt dót blaða og bóka og komið upp samstæðum heildum. Víða
væri skarð fyrir skildi í íslenzkum bókasöfnum, opinberum eða í
einkaeign, ef ekki hefði notið við elju Helga Tryggvasonar. í
þessu starfi hefur hann notið ómældrar aðstoðar ágætrar konu
sinnar, Ingigerðar Einarsdóttur frá Hofi í Vopnafirði og dóttur
þeirra, Sigríðar.
Vel þekki ég vanda safnarans, sem er með sín ósamstæðu tíma-
rit og blöð, Lærdómslistafélagsrit, Klausturpóst, Fjölni og Þjóð-
ólf, svo eitthvað sé nefnt, og allar dyr lokaðar til úrbóta nema
dyr Helga Tryggvasonar. Björgunarstarf á þessu svið er ,,gull
lagt í lófa framtíðar“.
Þ. T.
Jón Jónsson frá Kársstöðum:
Lítil þjóðsaga
Þessa sögu. sagði mér Guðmundur Jónsson, bóndi í Ytri-Tungu
í Landbroti, (d. 1922), en hann var fróðleiksmaður mikill.
Þegar Skaftáreldar geisuðu og hraun rann yfir mikið og fagurt
land á Síðu, í Landbroti og Meðallandi, sáu þeir er skyggnir
voru, að á undan hrauninu gekk risi mikill og skaraði í eldinn
með járnstaf. Fór hann þannig fram eftir farvegi Skaftár og
stefndi hrauninu að Klaustrinu og kirkjunni. En þegar séra Jón
Steingrímsson steig í stólinn og hóf sína Eldmessuræðu, brá svo
við að risanum hvarf allur máttur og komst hann ekki lengra úr
því, en hraunið nam staðar. Hefur risinn ekki sést síðan.
Goðasteinn
61