Goðasteinn - 01.03.1973, Qupperneq 67

okkur Þorsteini eins og henni Ingunni á neðri bænum“. Ég átti
þarna góða nótt hjá þeim ágætis hjónum, Þorsteini og Elínu, og
gamla konan, Steinunn móðir Þorsteins, var mikil kempa og skraf-
ræðin. Ekki man ég, hvort það var þá, að hún sagði við mig, að
tengdamóðir mín hefði verið fallegasta konan í Suðursveit
á sínum tíma. Ég var oft tíma og tíma á neðribæ. Ingunn kona
Eyjólfs og ég bárum sama nafn. Tvær dætur Eyjólfs voru búnar
að ganga á húsmæðraskóla og kvennaskóla, svo ég og fleiri fórum
til þeirra að nema eitthvað af þeim, sjálfsagt til að búa okkur
undir lífið. Þar var alltaf gott að koma. Alltaf fór ég þá til að
heilsa upp á frændfólk mitt á efribæ. Hélt það áfram eftir að
Þorsteinn Guðmundsson og Arilí Þorsteinsdóttir tóku þar við,
einneiginn Sigurjón bróðir Arilí, og fékk þar rausnar viðtökur.
Ég held ég hafi aldrei fengið betri eða eins vel kryddaða steik
og Sigurjón bar mér, sem hann útbjó sjálfur, því hann var flinkur
í matgerð og brauðbakstri.
I þessari ferð minni með Páli og Pálínu fylgdi Þuríður Eyjólfs-
dóttir mér að Hala. Þá sá ég Stein Þórðarson, og reyndar fyrr.
Hann bar mikla persónu með sér og var mikill að vallarsýn, þeir
voru þar líkir Jón afi minn og hann, en afi minn var hægfara en
það var eins og hreyfingar Steins væru allar í lyftingu. Þessir
gömlu menn höfðu sína kosti, voru trygglyndir vinum sínum og
um margt annað merkir menn og ágætir. Svo var einnig um
Eyjólf Runólfsson á Reynivöllum.
Páll og Pálína komust á leiðarenda í Vestur-Skaftafellssýslu,
þar sem börnum þeirra var víst dreift á hreppinn. Tveimur sonum
bættu þau við sig þar, Leifi og Ingólfi, nefndum eftir landnáms-
mönnunum, og þá voru synir þeirra 6. Þarna áttu þau sína rauna-
sögu, fóru svo með fjölskyldu sína til Ameríku. Þar raknaði úr
fyrir þeim. Pálína skrifaði Guðrúnu Hallsdóttur á Smyrlabjörðum
og sendi henni mynd af Jóhanni litla syni sínum, þá uppkomnum
myndarmanni. Pálína lét vel af högum sínum. Þá var Páll maður
hennar dáinn.
Þriðja dæmið ætla ég að nefna: Hjónin Ólafur Ásgrímsson og
Steinunn Sveinsdóttir voru flutt sveitaflutningi úr Suður-Múla-
sýslu til Vestur-Skaftafellssýslu, þar sem þau áttu sveit. Þau áttu
Goðasteinn
65