Goðasteinn - 01.03.1973, Síða 76

sinn, að lokum, til annars en snæða með honum, en talið var að
hnífurinn hafi legið í kryppu Jóns ásamt opnum nestiskassa
þeirra félaga.
Vegna þessara ummæla Pálma heitins um not hnífsins, sem
varla verða skilin á annan veg en þann, að með hnífnum hafi
Jón stytt sínar kvalastundir, skrifa ég þessar línur. Ég tel mjög
ósennilegt, að jafn harðgjör maður, sem Jón var talinn, og hafði
áður komist í krappann dans, þótt af öðrum toga væri spunninn
og komst þar frá óbugaður, - léti svo hugfallast að hann tæki
til örþrifaráða. Mín tilgáta er sú, eftir veðurlýsingu þennan dag
þ. e. harður útsynningur með hvössum éljum, að eldingu hafi
lostið þar í ölduna, sem þeir hvíldust og sátu að snæðingi og
orðið þeim öllum að bana.
Vissulega er þetta tilgáta mín og ekki ósennilegri en ýmsar
aðrar, sem fram hafa komið, en sjálfsagt verður aldrei sannað
með hvaða hætti ævi þeirra lauk þar í auðninni.
VEÐURVÍSA JÓNS Á HORNI
Eftir Jón Þorvaldsson á Horni í Hornafirði liggur mikið af
óprentuðum skáldskap, rímum, kvæðum og einstökum vísum.
Frá bænum á Horni er skammt vestur til Litlaskarðs sunnan
undir Hornfjalli. Þegar átt er að ganga í norður eða norðaustur
og fer að létta undir á Vatnajökli, sést rofið frá Horni á Litla-
skarði. Að slíku veðurútliti er vikið í þessari vísu Jóns Þorvalds-
sonar:
Næmur er hann norðaustan,
nauða beitir arði,
þegar græna gatið hann
glennir í Litlaskarði.
Skráð eftir Sigurjóni Sigurðssyni á Horni.
74
Goðasteinn