Goðasteinn - 01.06.1976, Qupperneq 17

ur. Hún giftist ekki en börn eignaðist hún. Þorgils sonur hennar
varð barnakennari í Vestmannaevjum, Guðlaugur sonur hennar
bóndi í Álftafirði og hefur ritað margar og fallegar minningar-
greinar. Guðmundur og Snjólaug voru bláfátæk, en nýtnin og
óbilandi starfsþrck bjargaði þeim og eigi síður trúartraust, sem
þeim var gefið í ríkum mæli, og glöð og ánægð voru þau með
hlutskipt.i sitt. Þá var ekki útfyllt borð með mörgum réttum af
sætabrauði eða krydduðum mat.
Ljósa mín þekkti margar grasategundir, sem hún kunni með
að fara til lækninga og matargerðar, svo sem sóleyjar, fífla, gul-
murru og heimulu, sem hún litaði úr fallega liti í vefnað, prjónles
og skatteringu. Hún miðlaði öðrum af fátækt sinni og alltaf fylgdi
henni glaðlyndið til æviloka. Síðasta ferð hennar var að heimsækja
Eymund bróður sinn að Dilksnesi og þar dó hún.
Það sagði mér Jón mágur minn, að þegar hann sótti Snjólaugu
um nótt til Oddnýjar í Hestgerð.i að taka á móti barni, þá hefði
hún verið komin á augnabliki út á hlað. Hún reið á þófa og
hornístöð fest við þófann. Ég sá hann einu sinni, þegar Snjólaug
kom að Smyrlabjörgum. Óvíst er að hún hafi átt söðul. Það sagði
Jón mér að hún hefði verið góð að sitja hest þó vondur vegur væri.
M.ig langar að minnast hér í lokin á Guðrúnu Sigurðardóttur
frá Hestgerði, sem allt vissi og var fróðasta kona hér um slóðir.
Hún gat sagt okkur engu síður frá öðrum heimsálfum en heima-
högum. Ég sagði einu sinni við hana, þegar hún var að lesa blöðin:
„Hvað segja blöðin, Guðrún mín?“ og hún svaraði: ,,Ég er nú
ekki farin að lesa innlendar fréttir, ég les alltaf fyrst útlendar
fréttir.“ Guðrún var föðursystir Rannveigar Þorsteinsdóttur lög-
fræðings.
Gísli maður minn og Guðrún voru bræðrabörn. Mikill skaði var
að skrifa ekki upp eftir henni, það hef ég löngum harmað. Guðrún
g.iftist ekki, var alltaf annarra þræll. Hún missti foreldra sína ung.
Alltaf sagðist hún búa að þcim fróðleik, sem Guðrún amma henn-
ar hefði sagt henni. Guðrún fluttist til Reykjavíkur til Rannveigar
frænku sinnar og þar gat Sigfús M. Johnsen náð tali af hcnni og
fræðst af henni. Ekki undi Guðrún í Reykjavík, vildi vera nær
fjöllum og gróðri. Flutti hún þá til Jóns Brynjólfssonar á Ólafs-
Goðasteimi
15