Goðasteinn - 01.06.1976, Blaðsíða 55

safn, sem er gersnautt að vitnum um skrifandi menn, er með
m.iklu skarði. Menning byggðanna birtist ckki aðeins í útskurði
og málmskrauti og hannyrðum kvenna, engu miður gerir hún það
á skráðum blöðum eldri og yngri tíma.
Hér á eftir verða dregin fram nokkur dæmi um bókiðju bónd-
ans og fræðimannsins Jóns Guðmundssonar á Ægissíðu. Rétt er
þá að gera ögn meiri grein fyrir honum og fjölskyldu hans. Jón
ólst upp á Keldum og var „ráðsmaður föður síns á elliárum hans
og svo móður sinnar um tvö ár.“ Hann kvæntist Guðrúnu dóttur
Páis hálfbróður síns 1885 og hóf þá búskap á Ægissíðu, þar sem
hann bjó til dánardægurs, 20. maí 1929. Guðrún kona hans dó
8. ágúst 1928. Synir þeirra, Guðmundur og Þorgils, bjuggu síðan
lengi á Ægissíðu, og Þorgils stendur þar enn fyrir búi. Kona hans
var Kristín Filippusdóttir úr Vatnsdal í Húnavatnssýslu. Kona
Guðmundar var Sigurlín Stefánsdóttir frá Bjólu, sem enn býr á
Ægissíðu með dóttur sinni og tengdasyni. Önnur börn Ægissíðu-
hjónanna, sem upp komust, voru Arngrímur bóndi á Árgilsstöðum,
giftur Stefaníu Marteinsdóttur, Páll bóndi á Stóruvöllum, giftur
Sigríði Guðjónsdóttur frá Stóruvöllum, Torfi á Ægissíðu, Ingi-
björg, síðast húsfreyja á Gaddstöðum, gift Bjarna Guðmundssyni
frá Háamúla, og Þuríður á Ægissíðu. Þeir Þorgils og Arngrímur
eru nú einir á lífi þeirra Ægissíðusystkina.
-o-
ÚR ELDRI FJÁRBÓKINNI
Sjálfur fór ég til ánna á hverjum morgni kl. 3, er því vel
kunnugt um ástand fjárins, skrifaði daglega fæðing lambanna
síðla dagsins um allan sauðburðinn, gjörði sneitt framan hægra
eyra jafnótt og ég fann þau borin, þau, sem voru með góðu lífi,
og tel þau síðan mörkuð á þann hátt hvað heimtur áhrærir. Annars
taldi ég eigi til bókunar mörkuð nema þau, sem voru almörkuð
stðar, svo sem viku- og hálfsmánaðargömul, eftir ástæðum með
smalamennskur. Kom oft fyrir að ær voru stroknar með hálfmörk-
uð lömb og töpuðust að haustinu einstaka sinnum, samt sjaldan.
Tjargaður var aðeins ásetningsfénaður, um förgunartíma. Valdi
ég úr ánum, eins sauðum bæði sölufé og skurðar-, pentaði það
Godasteinn
53