Goðasteinn - 01.06.1976, Qupperneq 70

Herborg Guðmundsdóttir:
Vermaður heldur heim
Það var um vorkvöld, nálægt því, sem vermenn komu heim
úr verinu, að maður kom að Skúmsstöðum í Landeyjum, vestan
frá, einn síns liðs og bar lítinn poka.
Það var eiginlcga eins og hann kæmi sér varla að því að heilsa,
þegar hann kom heim, og segir þó: „Sælt veri allt fólkið hér.
Get ég fengið að lúra í nótt?“ Já, það er þér velkomið", segir
húsbóndinn, Sigurður Magnússon. „Það fá hér allir að vera.“
Gesturinn segir þá: „Ég er svo illa gengur, að ég má ekki fara
úr, nema þar sem er moldargólf.“ „Þá skulum við korna niður í
piltahús,“ segir Sigurður, og þangað fara þeir. Þar fer hann úr
og er í grágötóttum skóm og skín í tærnar á aumingjanum, þegar
hann tekur af sér skóna. Og svona eru sokkarnir, grágötugir, svo
að hann kallar, húsbóndinn, og segir: „Það eru nógar stúlkur til
á Skúmsstöðum. Komið þið tvær, önnur á að hirða sokkana hans
og þvo þá vel og bæta, en hin á að hirða skóna og gera við þá
og laga vel til.“ Og þetta er komið þjótandi og allt gert, eins
og hann segir.
Svo fer gesturinn að hugsa um malpokann sinn, þá segir hús-
bóndinn á Skúmsstöðum: „Þú þarft ekki að borða hjá þér, maður
minn, þú færð nógan mat hérna. Hér fá allir að borða, sem koma,
og eru þreyttir og svangir.“ Svo kallar hann fram í konuna sína,
Þórunni Þórðardóttur, og segir: „Komdu inn mcð mat handa
manninum, góða mín.“ „Það skal verða gert,“ segir hún og ansar
í glöðum tón. Og hún kemur með margar sortir á tveimur diskum
og setur borð fram og fær honum að borða og hann borðar bara
vel og er alltaf að smáblessa heimilið og húsbændurna, hvað
þetta sé mikið gott að koma hérna. Og svo segir hann: „Má ég
hvíla mig, ég er þreyttur." „Já, stúlkur, komið þið einhver og búið
68
Goðasteinn