Goðasteinn - 01.06.1976, Qupperneq 74

Sögn um séra Pál skálda
Séra Páll Jónsson, skáldi, var í góðu vinfengi við Magnús Guð-
laugsson, bónda í Fagurhól í Landeyjum og kom jafnan við hjá
honum í ferðalögum. Sagt er, að séra Páll hafi verið mjög vatns-
hræddur og órað fyrir því, að ævi hans myndi enda í vatni. Trúði
hann Magnúsi manna best fyrir því að fylgja sér yfir vötn og
vissi sér óhætt með honum á sjó og landi, enda var Magnús orð-
lagður vitmaður við vatn og sjó.
Það bar til um slátt í Fagurhól, að séra Páll kom þangað á
leið austur undir Eyjafjöll. Hafði þá verið rosi um skeið, en þenn-
an dag var góð vestanflæsa og allir bændur í önn við að breiða
dríli og sæti. Páll bað Magnús um að fylgja sér austur yfir Mark-
arfljót. Magnús tók því hcldur dauflega og kvaðst illa mega vera
að því að fara frá heyinu. Séra Páli varð þá að orði: „Þú mátt
berja mig með hrossherðablaði, ef þér gengur verr að heyja í
sumar cn öðrum.“ Ekki stóðst Magnús þetta, gerði bón skáldsins.
Þurrkurinn varð brigðull um daginn og kom hvarvetna ofan í hey
í Landeyjum, svo Magnús sat ekkert af sér. Heyskapur hans gekk
síðan mjög að óskum, og sagði hann, að heyin hefðu líkt og runnið
upp hjá sér um sumarið.
Séra Páll fór sumarferðir sínar austur um Vestur-Skaftafells-
sýslu og kom venjulega að enduðum slætti út að Fagurhól og sætti
þá færi að komast út til Vestmannaeyja með Magnúsi, er þá var
orðinn formaður.
Tók Magnús leiði til Eyja í sláttulokin, eins og fleiri Landeyja-
formenn, ef færi gafst. Nú var það eitt sinn, að séra Páll hafði
beðið Magnús að bíða eftir sér með Eyjaferðina. Gerði þá sjó-
deyðu, en séra Páll var ókominn að austan, svo Magnús dokaði
72
Goðasteinn