Goðasteinn - 01.06.1976, Síða 93

strax vel á þetta fólk. Það var duglegt og áhugasamt og tók vel
þeim fróðleik, er ég miðlaði því um staðhætti, sögu, land og þjóð.
En einn náungi virtist mér frá fvrstu stund eitthvað frábrugð-
inn öllum hinum. Hann var Þjóðverj.i, fremur lítill vexti en þrek-
inn, nokkuð feitlaginn, búlduleitur og með stórt, blátt ör á annari
kinn, sem náði næstum aftur að eyra. Maður þessi sýndi mér þó
alltaf vinsemd og kurteisi, cn ég komst ekki hjá því að sjá og
heyra, að hann var ekki ánægður með hlutina og virist ekki líða
rétt vel. Hann talaði lítið og blandaði ekki geði við samferða-
fólkið að neinu marki. Það var líka næstum eins og hinir sneiddu
hjá því að hafa við hann nokkur samskipti, nema þá það allra
nauðsynicgasta.
í stuttu máli sagt, þá var þessi góði maður aldrei ánægður með
neitt. I bílnum hjá okkur var ýmist of heitt eða of kalt cða þá að
það rykaðist inn í hann. Á gististöðum og við máltíðir var hann
yfirleitt sárleiður yfir öllu, sem í boði var, því að það var þá
eitthvað öðru vísi en hann hafði búist við eða verið sagt á ferða-
skrifstofunni, þar sem hann hafði keypt farmiðann og fcngið ýmsar
upplýsingar.
Ferðalangur þessi gisti alltaf í einkaherbergi, enda hafði hann
borgað aukagreiðslu fyrir það, áður en ferðin hófst, og gekk að
sjálfsögðu ríkt eftir því, að ekki yrði út af brugðið. Þá trúði
hann mér fyrir því á fyrsta degi að hann borðaði aldrei fisk. Ég
varð sífellt að semja við starfsfólk á vcitingastöðum, þar sem við
snæddum, um að finna eitthvað annað handa honum í matinn.
Gekk þctta yfirleitt að óskum, því að íslendingar eru liðlegt fólk
og reyna að gera gestum til hæfis eftir því sem kostur er. Hcldur
varð þetta þó erfiðara viðfangs mcð matinn, eftir að þessi góði
maður kom til mín snemma í fcrðinni og kvaðst heldur ekki geta
borðað kindakjöt, en einhvcrn veginn var þessu þó bjargað frá
degi til dags, svo að ekki hlutust af verulcg vandræði.
Fyrstu daga ferðarinnar fórum við um nágrenn.i Rcykjavíkur
og einnig talsvert um Suðurland. Allt gekk að óskum og fólkið var
glatt og kátt og meira að segja Þjóðverjinn sérlundaði kvaðst
vera sæmilega ánægður með það, sem af væri. Bíllinn var vita-
skuld ekki góður, maturinn var alltaf vandamál, gistiherbergin
Goðasteinn
91