Goðasteinn - 01.06.1976, Blaðsíða 97

sinn garð, þar sem hann þóttist vita að allir aðrir gestir hennar
hefðu betri hcrbergi cn hann. Rann mér til rifja, hvernig maður-
inn lét og fór að afsaka þctta við konuna, en hún svaraði þá af
bragði, að það gerði ekkert til, því að hún skildi ekki orð af rausi
hans. Ég sagði henni þá það helsta úr máli hans og viðurkenndi
konan þá að nokkuð væri hæft í því, sem maðurinn héldi fram,
þar sem hún af sérstökum ástæðum hefði tekið inn fleiri gesti
en góðu hófi gegndi. Bauð hún honum og betra herbergi í húsi,
sem væri þar allfjarri, en hann neitaði því strax og kvaðst eiga
rétt á góðu herbergi þarna á staðnum eins og hitt fólkið og raunar
miklu fremur cn það.
Reyndi ég með öllum ráðum að sefa manninn, en lengi vel
bar það engan árangur. Hann harðneitaði að fara í annað hús,
hvað þá að sofa í skáp þeim, er honum hefði verið sýndur. Var
helst á honum að heyra, að hann mundi fremur sitja þarna í
anddyrinu alla nóttina en taka því, sem í boði var. Loks hug-
kvæmdist mér ráð til að róa hann. Sagði ég honum að ófært væri
að sitja uppi yf.ir nóttina, því að löng og erfið ferð væri fyrir
hcndu.m næsta dag, og spurði hvort hann vildi nú ekki reyna að
sofa þarna uppi gegn því, að hann fengi endurgreitt, það sem
hann hefði borgað fyrir gistinguna. Dugði þetta nokkuð vel og
samþykkti hann þessa hugmynd með semingi og eftir nokkrar
umræður, en konan lofaði hátíðlega að standa skil á gjaldinu,
áður cn við færum. Var honum nú runnin reiðin að mestu, svo
að allt fór þetta betur en áhorfðist um sinn. Við gistum aftur
næstu nótt á sama stað. Var þá orðið rýmra á hótelinu og hægt að
fá stærra herbergi og með öllum þægindum. En gesturinn kærði
sig þá ekkert um að breyta til og sagði að það tæki því ekki úr
því, sem komið væri. Og áður en við lögðum upp alfarin þar
næsta morgun, var ég vitni að því, er konan greiddi honum fyrir
gistingu í tvær nætur í góðu einkaherbergi með heitu og köldu
vatni. Þakkaði þá minn maður fyrir sig og skildu þau sátt og
næstum því með vináttu.
Segir nú ekki öllu meira af þessum sérlundaða samferðamanni,
sem alltaf hélt að verið væri að níðast á sér. Við flugum suður
frá Akureyri og ferðin var brátt á enda. Allt hafði gengið eins
Goðasteinn
95